dinsdag 2 september 2008

Augustus 2008: de samenvatting

Gedaan:

- drie mooie weken aan het zeetje doorgebracht.
- zeven crappy, maar leuke boeken gelezen tijdens die drie weken.
- minstens twintig kinderboekjes voorgelezen tijdens diezelfde drie weken.
- veel gelachen én veel geaperitiefd met vriendinnen op het strand terwijl de kinderen kastelen en grachten bouwden.
- veel veel plezier met mijn kleinste en mijn grootste schatje gemaakt. Allemaal samen en met beiden afzonderlijk.
- veel tijd met de schoonouders doorgebracht en wonder boven wonder mijn schoonmoeder niet vermoord. Bien au contraire zelfs: haar meer gaan appreciëren. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
- speciaal van het zeetje teruggekomen voor een verrassingsfeestje ter ere van de buurman van de buurman van de buurman (de buurman van drie huizen verder dus) die 50 werd.
- op datzelfde feestje voor de buurman (van drie huizen verder) schunnigheden van vroeger verteld aan de buurvrouw (van naast de deur), die er trouwens zeer hard om moest lachen. The morning after stond ze alweer aan de deur en moest nog harder lachen, dus zo erg zal het wel niet geweest zijn.
- op datzelfde feestje heb ik de buurman (van drie huizen verder) wel duizend keer gezegd dat hij er nog wreed sexy uitzag, dat hij een sexy parfum droeg en dat hij eigenlijk een strakkere jeans had moeten dragen. De dag nadien stond hij aan de deur om te vragen wanneer ik alleen thuis was, dus zo erg was het.
- op datzelfde feestje meegezongen met het rockgroepje van de buurman (die 50 werd) en me compleet belachelijk gemaakt, want ze speelden Honky Tonk Woman en ik kende enkel nog het refrein, maar besloot dat op te lossen door een ter plekke verzonnen tekst te zingen... in het Nederlands... en vals ... heel vals...Desalnietteplus kreeg ik een staande ovatie, of was het uitjouwen dat ze deden?
- op datzelfde feestje besloot Mister H. ineens dat hij roadie-ambities had en hield daar een blauwe, bultige vinger aan over. Er kwam veel ijs, koud zweet en bijna flauwvallen bij kijken.
- door deze gebeurtenissen kregen wij in onze straat de bijnamen: 'H., the Finger & I., the Singer'. Het kon kon erger, want:

- op datzelfde feestje waren we de foto’s aan ’t bewonderen van buurmans rockverleden en we kwamen bij een foto waarop hij en zijn band allemaal een rode leren broek droegen. Het kwam natuurlijk meteen tot bekende woordspelingen en op een bepaald moment gebruikte ik de – ondertussen al legendarische – woorden 'leren pijpen in de vuilbak'. Ik zweer u, beste mensen, ik wilde alleen maar zeggen dat ik vorig jaar mijn laatste leren broek weggegooid had, maar ja, de woordkeuze was nogal ongelukkig. Toen Mister H. me erop attent maakte wat ik eigenlijk gezegd had, kregen we allemaal de slappe lach; echt de slappe lach, compleet met tranen die over de wangen rolden. En kramp in de kaken nadien. Plezant!

Ik zeg het u: het was een memorabel feestje; de moeite waard om terug te komen van het zeetje. Alleen spijtig dat we nu moeten uitkijken naar een andere woonplaats.