Danskamp aan zee

Een danskamp aan zee met internetverbinding... maakt dat mee. En Princess M. wou uiteindelijk toch bij de andere meisjes slapen en niet 'bij mama', zoals ze eerst had beweerd. Wat betekent dat ik niet om 20u aan de kamer gekluisterd ben, maar haar kan overlaten aan de zeer goede zorgen van de monitrices. Wat een zaligheid, zoveel vrije tijd, zo'n heerlijk weertje, niet moeten zorgen voor eten, drinken, was en plas. Zo nu en dan een knuffeltje gaan geven aan Princess M. en nadien weer heerlijk wandelen langs het strand, een boekje lezen in de zon, een cappuccino drinken op een terrasje... Hmmmm, lang geleden dat ik me nog zo ontspannen heb gevoeld. Dit danskamp mag voor mij eeuwig duren!

Vakantie!

Joepie, 't is vakantie! Twee maanden lang uitslapen, niet stressen, relaxen.
Morgen vertrekken Princess M. en ik op danskamp voor vijf dagen. Ik bekijk het programma: 7u30: opstaan en aankleden. Pardon???? Opstaan om 7u30?!!!! Gedurende het jaar staan we dikwijls een half uurtje later op en moeten we Princess M. vaak nog wakker schudden. Aaarghhhh! Maar allé, we kijken er toch naar uit. Zucht.

De hele maand augustus gaan we weer naar zee. Mister H. zal zo'n twee weken bij ons zijn en de rest van de maand is gevuld met bezoekjes van vriendjes en vriendinnetjes. Als we tussendoor even nood hebben aan een adempauze, zwieren we Princess M. binnen bij de schoonouders die iets verderop zitten. Nu alleen nog goed weer bestellen.

De overige drie weken van juli zijn ook al redelijk gevuld met een tenniskamp, uitstapjes, logeerpartijtjes en veel afspraakjes met collega-prinsessen. De vakantie gaat weer voorbij vliegen. Voor ik het besef, is het weer september. Weer een schooljaar verder, weer een jaartje ouder. Pffff... Ik ga alvast mijn X-mas-shopping doen tijdens de solden. Ben ik er tenminste op tijd bij.

Leuk

Hele leuke vriendinnenweek achter de rug. Zaterdag was mijn jeugdvriendinneke A. bij mij paella komen eten. Lekker kletsen en drinken op het terras. Beetje roddelen, beetje weemoedig doen, beetje zagen over ouders en venten, beetje stoefen over onze prinsessen, nog wat drinken en vooral genieten van het zalige weer! Een paar flessen wijn armer, maar oh zo veel blijer mijn bedje in en de dag nadien opstaan met een pijnlijk hoofd en één gedachte: "Ik drink nooit meer!". Ken je dat?

Dinsdag gaan eten met vriendin G. die ik van een internetforum ken. G. vertrekt in augustus voor minstens een jaar naar het buitenland. We hadden het dus over verhuizen, inpakken, kledij, schoenen weggooien (aaaarghhhhh) en natuurlijk onze prins en prinses die ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Een gezellige avond: weeral buiten zitten tot 's avonds laat, lekkere pasta, fijne babbel. Niet teveel gedronken, dus geen hoofdpijn de dag nadien :)

Vrijdag weer maar eens gaan eten bij Zorba met vriendin L. en H., ook vriendinnekes van hetzelfde forum. Gegierd van het lachen, heel lekker gegeten, de Griekse obers compleet gek gemaakt, genoten van de live-muziek en de sexy danskunsen van H.
Buiten nog zitten gillen van het lachen omdat ik hen persé bij hun auto wilde afzetten, maar niet met de auto van Mister H. uit de parking geraakte. Oorzaak was een minuscule houten balk... ahum.... Natuurlijk was de Griekse muzikant er als de kippen bij om ons - met veel show en handgebaren - veilig uit de parking te loodsen.
Veilig thuis geraakt en lekker geslapen en vanmorgen weer eens opgestaan zonder hoofdpijn. De Metaxa van het huis had waarschijnlijk alles goed gezuiverd :)

Allé, ik ben weer helemaal opgeladen. Laat de vakantie nu maar beginnen!

Aangevallen

Door mijn naaimachine, begot.
Weer ijverig aan 't naaien tegen kruissnelheid. MAchine doet wat raar en ik negeer dat naar goede gewoonte. Ineens, knal boem patat, breekt mijn naald in drie stukken. Eén stuk - gelukkig niet dat met de punt - vliegt vlak in mijn gezicht, net onder mijn oog. Was dat even schrikken, zeg. Waarom verkopen ze die naaimachine niet met levensverzekering en veiligheidsbril?
Pfff, van miserie en schrik dan maar mijne zonnebril opgezet, want gerust was ik er niet meer in.

Ok, ik geef toe, voordien was mijn machine vastgelopen en ik heb dat tunneltje onderin (ben nog niet thuis in de terminologie der naaisters) helemaal uiteengehaald en zo goed en zo kwaad als het kon terug in elkaar gezet. Zou het daarmee te maken hebben?
In elk geval weet ik nu ook alweer hoe ik een andere naald moet plaatsen en dat ik beter van dat tunnelke afblijf :) Weer wat wijzer, se.

Hekel

Ik moet het eens kwijt: ik begin een serieuze mensenhaatster te worden. De laatste tijd valt het me meer en meer op hoeveel egoïstische en bekakte mensen er op deze planeet rondlopen. Zoveel mensen die er plezier in scheppen om andere mensen de grond in te boren of gewoon een slecht gevoel te geven. Mensen die voornamelijk te onpas opscheppen over salaris, gekochte kledij, auto's, vakanties, enzovoort. Bweik, ik kots ervan. Bovendien zijn het dan nog de meest onbeschofte, gierige en ongastvrije mensen.
Pas op, ik consumeer ook meer dan mij lief is en koop ook te veel en veel te dure schoenen of handtassen, maar ik loop daar niet mee te koop. (En moest ik dat per ongeluk toch doen: geef me dan ne sjot onder mijn kont!) Ik koop wat ik mooi vind; of dat nu duur of goedkoop is, label of geen label, Wibra of Chine, nieuwe collectie of die van drie jaar geleden... I don't care. Ik ben geen meelopertje zonder eigen smaak of mening; ik volg de mode niet slaafs.
Maar al wie bij mij thuis komt, krijgt wél een drankje aangeboden, veel meer dan één zelfs! En ik geef ook graag cadeautjes zonder daarbij na te denken over het bedrag van het vorige cadeautje dat ik van die persoon gekregen heb. En ik ben niet te beroerd om een tournee te betalen op café (voor zover ik ooit nog op café kom, maar allé, 't is het gedacht dat telt).
Aaaarghhhh, ik haat mensen die denken dat ze beter zijn dan anderen. Mister H. moet elke dag voor zo'n blaaskaak werken; hij krijgt van mij een dikke pluim dat hij het al een tijdje volhoudt. Ik zou die gast allang een peer op zijn smoel verkocht hebben. Hij 'stoeft' zelfs over de auto's die zijn vrienden hebben... How pathetic is that?!!!
Het jammere van de zaak is dat ik zoveel van die mensen ken... Pfffff... en ik heb er genoeg van.
Dus: mijn goede voornemen ('t moet niet altijd met Nieuwjaar zijn dat er goede voornemens gemaakt worden): vanaf gisteren besteed ik - in mijn vrije tijd - alleen nog tijd en energie aan de mensen die het waard zijn; aan de mensen die ik leuk vind; aan mensen die een hart hebben en klaar staan voor anderen; aan mensen die niet teren op uiterlijke schijn, maar die innerlijk ook inhoud hebben.
En bij deze een dikke pluim aan vriendinneke S. die haar zieke buurvrouw soep gaat brengen en altijd klaar staat om mensen te helpen.

Oef, het moest er precies eens uit... :)

Zelfgemaakt bloemenbroekske

Geshowd door mijn lievelingsmodel :)

Dankzij de professionele uitleg van Madame Zsazsa ben ik er uiteindelijk dan toch in geslaagd om een tailleband aan het broekje te krijgen, maar er is toch ergens in het proces iets verkeerd gegaan, want ik zat met wat vervelende ongelijkheden overal... Zucht... alle begin is moeilijk, hé.