Princess M. is gisteren naar haar eerste fuif geweest. Amper 3 jaar jong en al haar eerste fuif achter de rug. Ik kon op die leeftijd nog minstens 14 jaar smachten, snakken en dromen eer mijn gloriemoment aanbrak. Maar enfin, het ging dus om een kinderfuif in de namiddag. Daar aangekomen kwam het boemboemboem ons al oorkwellend tegemoet. Ik kreeg al cold feet én visioenen van trommelvliesbeschadiging.
Gelukkig besloot Princess M. eens mee te werken en wilde ze niet binnen in die donkere boemboemboem-zaal. Zelfs niet met mama en papa erbij, zelfs niet met vriendinnetje N., zelfs niet toen ze het springkasteel in de zaal zag (ja, het was wel degelijk een kinderfuif).
Enigszins opgelucht besloten we in het bijhorend cafeetje iets te gaan drinken. Na vijf minuten wou Princess M. toch eens gaan kijken. Mama moest mee. Gelukkig was de muziek nu iets aangenamer voor onze trommelvliezen en we besloten een dansje te wagen. Princess M. kreeg de smaak te pakken, werd overmoedig en waagde zich zelfs aan het jumpen. Nadien moest ook het springkasteel eraan geloven. Het werd after all een geslaagde eerste fuif.
The morning after was het nog steeds al fuif wat de klok sloeg.
'Mama, ik ben gisteren naar een fuifje geweest, hé.'
'Mama, is het nu nog altijd fuif?'
En dan, de meest gevreesde: 'Mama, wanneer mag ik terug naar een fuif?'
Aaaaarggggghhhhhhhhhhh!!!! Over 14 jaar ofzo?
Oudere kijkers
15 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten