maandag 8 oktober 2007

Peuterpubertijd




Bijna altijd ben je boos, opstandig, koppig. Bijna nooit krijg ik nog een zoen of een knuffel als ik erom vraag. Bijna altijd word ik ruw weggeduwd of gestampt of gebeten als ik toenadering zoek.
Mijn moederhart bloedt vaak; gelukkig is het nog lang niet leeggebloed.
's Avonds, als je net in je bed ligt, keert het tij. Je vraagt me een verhaaltje voor te lezen, ik kom voorzichtig naast je zitten met een boekje en begin te vertellen. En dan ineens kan je niet dicht genoeg tegen me aanzitten. Je nestelt je helemaal in mijn schoot, alsof je weer even terug in me wilt kruipen, weer even terug baby wilt zijn. Ik druk je stevig tegen me aan, verberg mijn neus in je haartjes, snuif een zweempje babygeur op en geniet van het moment...
Nog een verhaaltje, schat?

2 opmerkingen:

Math with Mrs G zei

Ze kunnen zich zo misdragen he, die kleuters ;). Maar dan zijn ze weer zo engelachtig. En dat zijn de momenten dat je denkt dat je er wel drie wilt... en sommige mensen laten zich leiden door dat moment he :DDDD

(V, uitgeputte mama van de ellekes en babe in the belly)

Mother of a princess zei

Hi hi, zover ben ik nog lang niet :)
Een dikke knuffel en wie weet, binnenkort misschien een gigantische energie-boost!