Oudere kijkers
15 jaar geleden
dinsdag 23 september 2008
dinsdag 2 september 2008
Augustus 2008: de samenvatting
Gedaan:
- drie mooie weken aan het zeetje doorgebracht.
- zeven crappy, maar leuke boeken gelezen tijdens die drie weken.
- minstens twintig kinderboekjes voorgelezen tijdens diezelfde drie weken.
- veel gelachen én veel geaperitiefd met vriendinnen op het strand terwijl de kinderen kastelen en grachten bouwden.
- veel veel plezier met mijn kleinste en mijn grootste schatje gemaakt. Allemaal samen en met beiden afzonderlijk.
- veel tijd met de schoonouders doorgebracht en wonder boven wonder mijn schoonmoeder niet vermoord. Bien au contraire zelfs: haar meer gaan appreciëren. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
- speciaal van het zeetje teruggekomen voor een verrassingsfeestje ter ere van de buurman van de buurman van de buurman (de buurman van drie huizen verder dus) die 50 werd.
- op datzelfde feestje voor de buurman (van drie huizen verder) schunnigheden van vroeger verteld aan de buurvrouw (van naast de deur), die er trouwens zeer hard om moest lachen. The morning after stond ze alweer aan de deur en moest nog harder lachen, dus zo erg zal het wel niet geweest zijn.
- op datzelfde feestje heb ik de buurman (van drie huizen verder) wel duizend keer gezegd dat hij er nog wreed sexy uitzag, dat hij een sexy parfum droeg en dat hij eigenlijk een strakkere jeans had moeten dragen. De dag nadien stond hij aan de deur om te vragen wanneer ik alleen thuis was, dus zo erg was het.
- op datzelfde feestje meegezongen met het rockgroepje van de buurman (die 50 werd) en me compleet belachelijk gemaakt, want ze speelden Honky Tonk Woman en ik kende enkel nog het refrein, maar besloot dat op te lossen door een ter plekke verzonnen tekst te zingen... in het Nederlands... en vals ... heel vals...Desalnietteplus kreeg ik een staande ovatie, of was het uitjouwen dat ze deden?
- op datzelfde feestje besloot Mister H. ineens dat hij roadie-ambities had en hield daar een blauwe, bultige vinger aan over. Er kwam veel ijs, koud zweet en bijna flauwvallen bij kijken.
- door deze gebeurtenissen kregen wij in onze straat de bijnamen: 'H., the Finger & I., the Singer'. Het kon kon erger, want:
- op datzelfde feestje waren we de foto’s aan ’t bewonderen van buurmans rockverleden en we kwamen bij een foto waarop hij en zijn band allemaal een rode leren broek droegen. Het kwam natuurlijk meteen tot bekende woordspelingen en op een bepaald moment gebruikte ik de – ondertussen al legendarische – woorden 'leren pijpen in de vuilbak'. Ik zweer u, beste mensen, ik wilde alleen maar zeggen dat ik vorig jaar mijn laatste leren broek weggegooid had, maar ja, de woordkeuze was nogal ongelukkig. Toen Mister H. me erop attent maakte wat ik eigenlijk gezegd had, kregen we allemaal de slappe lach; echt de slappe lach, compleet met tranen die over de wangen rolden. En kramp in de kaken nadien. Plezant!
Ik zeg het u: het was een memorabel feestje; de moeite waard om terug te komen van het zeetje. Alleen spijtig dat we nu moeten uitkijken naar een andere woonplaats.
- drie mooie weken aan het zeetje doorgebracht.
- zeven crappy, maar leuke boeken gelezen tijdens die drie weken.
- minstens twintig kinderboekjes voorgelezen tijdens diezelfde drie weken.
- veel gelachen én veel geaperitiefd met vriendinnen op het strand terwijl de kinderen kastelen en grachten bouwden.
- veel veel plezier met mijn kleinste en mijn grootste schatje gemaakt. Allemaal samen en met beiden afzonderlijk.
- veel tijd met de schoonouders doorgebracht en wonder boven wonder mijn schoonmoeder niet vermoord. Bien au contraire zelfs: haar meer gaan appreciëren. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
- speciaal van het zeetje teruggekomen voor een verrassingsfeestje ter ere van de buurman van de buurman van de buurman (de buurman van drie huizen verder dus) die 50 werd.
- op datzelfde feestje voor de buurman (van drie huizen verder) schunnigheden van vroeger verteld aan de buurvrouw (van naast de deur), die er trouwens zeer hard om moest lachen. The morning after stond ze alweer aan de deur en moest nog harder lachen, dus zo erg zal het wel niet geweest zijn.
- op datzelfde feestje heb ik de buurman (van drie huizen verder) wel duizend keer gezegd dat hij er nog wreed sexy uitzag, dat hij een sexy parfum droeg en dat hij eigenlijk een strakkere jeans had moeten dragen. De dag nadien stond hij aan de deur om te vragen wanneer ik alleen thuis was, dus zo erg was het.
- op datzelfde feestje meegezongen met het rockgroepje van de buurman (die 50 werd) en me compleet belachelijk gemaakt, want ze speelden Honky Tonk Woman en ik kende enkel nog het refrein, maar besloot dat op te lossen door een ter plekke verzonnen tekst te zingen... in het Nederlands... en vals ... heel vals...Desalnietteplus kreeg ik een staande ovatie, of was het uitjouwen dat ze deden?
- op datzelfde feestje besloot Mister H. ineens dat hij roadie-ambities had en hield daar een blauwe, bultige vinger aan over. Er kwam veel ijs, koud zweet en bijna flauwvallen bij kijken.
- door deze gebeurtenissen kregen wij in onze straat de bijnamen: 'H., the Finger & I., the Singer'. Het kon kon erger, want:
- op datzelfde feestje waren we de foto’s aan ’t bewonderen van buurmans rockverleden en we kwamen bij een foto waarop hij en zijn band allemaal een rode leren broek droegen. Het kwam natuurlijk meteen tot bekende woordspelingen en op een bepaald moment gebruikte ik de – ondertussen al legendarische – woorden 'leren pijpen in de vuilbak'. Ik zweer u, beste mensen, ik wilde alleen maar zeggen dat ik vorig jaar mijn laatste leren broek weggegooid had, maar ja, de woordkeuze was nogal ongelukkig. Toen Mister H. me erop attent maakte wat ik eigenlijk gezegd had, kregen we allemaal de slappe lach; echt de slappe lach, compleet met tranen die over de wangen rolden. En kramp in de kaken nadien. Plezant!
Ik zeg het u: het was een memorabel feestje; de moeite waard om terug te komen van het zeetje. Alleen spijtig dat we nu moeten uitkijken naar een andere woonplaats.
maandag 21 juli 2008
Zwaar weekend...
't Was een zwaar weekend... héél zwaar...
Het begon vrijdagavond: eerst gaan eten in een Ethiopisch restaurantje in Leuven. Dat viel eigenlijk nogal tegen. De bediening was niet geweldig, het eten al helemaal niet en als kers op de taart morste de ober hete koffie over het mooie zijden kleedje en benen van vriendin P. Pijnlijke affaire; gelukkig geen brandwonden als afsluiter van de avond. Wél een geweldig concert van The Sublimo's op het Hogeschoolplein. Al lang geleden dat ik nog zo gelachen heb. Echt geweldige ambiance voor jong en oud.
Zaterdag werden we al om 16u verwacht bij vrienden. Twee flessen champagne, twee flessen rosé en vier flessen rode wijn later was het twee uur 's nachts en besloten we dat het veiliger was om bij hen te blijven slapen.
Zondag dan werden we weer om 16u bij andere vrienden verwacht voor het verjaardagsfeestje van het petekindje van Mister H. Nog wat wit en katerachtig van de dag voordien, hielden we het kalm en gingen op een braaf uur naar huis. Waar we een fles wijn opendeden en tot middernacht bleven babbelen.
Vandaag = rustdag. Alledrie tot half elf geslapen. Mister H. met Princess M. naar Plopsa Indoor. Ikke wat opgeruimd, was ingestoken, strijk gedaan, eten gemaakt, gestofzuigd, zomerkleedjes opgeborgen, inventaris gemaakt,...
Volgend weekend is Princess M. aan zee bij oma V. En gaan wij met vrienden twee dagen naar Suikerrock. Zucht, ik word er nu al moe van.
Het begon vrijdagavond: eerst gaan eten in een Ethiopisch restaurantje in Leuven. Dat viel eigenlijk nogal tegen. De bediening was niet geweldig, het eten al helemaal niet en als kers op de taart morste de ober hete koffie over het mooie zijden kleedje en benen van vriendin P. Pijnlijke affaire; gelukkig geen brandwonden als afsluiter van de avond. Wél een geweldig concert van The Sublimo's op het Hogeschoolplein. Al lang geleden dat ik nog zo gelachen heb. Echt geweldige ambiance voor jong en oud.
Zaterdag werden we al om 16u verwacht bij vrienden. Twee flessen champagne, twee flessen rosé en vier flessen rode wijn later was het twee uur 's nachts en besloten we dat het veiliger was om bij hen te blijven slapen.
Zondag dan werden we weer om 16u bij andere vrienden verwacht voor het verjaardagsfeestje van het petekindje van Mister H. Nog wat wit en katerachtig van de dag voordien, hielden we het kalm en gingen op een braaf uur naar huis. Waar we een fles wijn opendeden en tot middernacht bleven babbelen.
Vandaag = rustdag. Alledrie tot half elf geslapen. Mister H. met Princess M. naar Plopsa Indoor. Ikke wat opgeruimd, was ingestoken, strijk gedaan, eten gemaakt, gestofzuigd, zomerkleedjes opgeborgen, inventaris gemaakt,...
Volgend weekend is Princess M. aan zee bij oma V. En gaan wij met vrienden twee dagen naar Suikerrock. Zucht, ik word er nu al moe van.
donderdag 17 juli 2008
Budgettip: broccolisoep!
Deze week in de Lidl: één pak broccoli voor 0,50 euro. Ik neem er gelijk twee en samen met een halve groene selder (prijs weet ik niet meer, maar het zal gene euro zijn), twee bouillonblokjes en wat peterselie (of basilicum) uit de tuin, maak ik een hele grote pot lekkere soep voor laat ons zeggen 1,50 euro. Gezond, lekker, goed voor de lijn én voor de bankrekening!
Het keukenhulpje krijgt u er gratis bij :)
Pasta met geitenkaas, zongedroogde tomaten, courgettes, selder en tomaten.
Mijn eerste bericht was ineens weg... grrrr... daarom nu de snelle versie:
De pasta van vandaag:
Nodig (voor 2): sjalot, 2 tenen look, 2 rijpe vleestomaten, een courgette, de helft van een groene selder, een 6-tal zongedroogde tomaten, 2 eetlepels geitenkaas (type Chavroux), 200 à 250g pasta.
Sjalot + look fijn snijden en fruiten in wat olijfolie. Tomaten ontvellen, ontpitten en in kleine blokjes snijden. Courgette schillen, zaden uithalen en in blokjes snijden. Selder + zongedroogde tomaten fijn snijden. Alles in de pan kieperen en laten stoven tot de groenten 'al dente' zijn. Af en toe wat water toevoegen.
Op het einde 2 eetlepels geitenkaas toevoegen en door het mengsel roeren. Niet meer laten koken; eventueel wat water toevoegen indien nodig.
Serveren met de pasta die je ondertussen gekookt hebt en versieren met wat platte peterselie.
woensdag 16 juli 2008
Passend bij het bloemenbroekske: het bloemenschortje!
Omdat ik het stofje zo vrolijk vind, omdat ik schortjes veel leuker vind dan slabbetjes, omdat een bloemen-en glitterschortje echt wel hip is!
Omdat schortjes meestal over het hoofd moeten getrokken worden en daardoor veel te laag vallen, heb ik het stuk dat over het hoofd moet nét passend gemaakt en aan één kant losgelaten. Het kan vastgemaakt worden met van die velcrosluitingen. Héél handig! Ook het stuk dat rond het middel moet, kan vast met de velcro's, zo kan Princess M. helemaal zelf haar schortje vastmaken. En het schortje is voorzien van een zak waar ze al haar prinsessengeheimpjes in kan stoppen.
Ik denk dat ik er aan de onderkant nog zo'n randje met rushes ga aanmaken; een salsa-schortje! Kijk maar eens naar dit pracht-exemplaar.
En het mijne is ook al geknipt, in dezelfde stof natuurlijk! Oh ja, schortjes zijn terug helemaal in! Hier lees je het.
En zo blijven mijn witte kleren (in de zomer draag ik bijna altijd wit) langer dan een uurtje wit!
Snelweg?
Princess M. en ik zitten in de wagen. De geduldige, maar soms irritante gps-dame vertelt ons hoe we moeten rijden. 'Na 200m, ga de snelweg op.' Princess M. luistert aandachtig. Ik voel al nattigheid en mijn vingers verkrampen rond het stuur.
'Mama, waarom zegt die mevrouw dat wij de snelweg op moeten?'
'Omdat we nu op de snelweg gaan rijden om naar X. te gaan. Kijk, nu rijden we de snelweg op. Dit is dus de snelweg. Hier rijden de auto's snel.' Ok, ik geef toe, dat laatste was er een beetje over.
'Mama? Waren we dan juist op de traagweg aan het rijden?'
Waar blijft ze ze halen, hé?!
'Mama, waarom zegt die mevrouw dat wij de snelweg op moeten?'
'Omdat we nu op de snelweg gaan rijden om naar X. te gaan. Kijk, nu rijden we de snelweg op. Dit is dus de snelweg. Hier rijden de auto's snel.' Ok, ik geef toe, dat laatste was er een beetje over.
'Mama? Waren we dan juist op de traagweg aan het rijden?'
Waar blijft ze ze halen, hé?!
dinsdag 15 juli 2008
Waarom? Wablieft? Waarom?
Onze dochter is best beleefd. Ze zegt 'Wablieft?' en niet 'Wat?'. Zo hebben we het haar geleerd. We moeten dus blij zijn dat ze het zo mooi vraagt.
Maar intussen zegt ze op een dag minstens duizend keer 'Wablieft'. En 'Waarom'. En zo heel af en toe begint het ge-wablieft en ge-waarom mij deftig op mijn systeem te werken. Vandaag bijvoorbeeld. We reden naar de bibliotheek en ik probeerde me op de weg te concentreren, want er waren wegwerkzaamheden (zoals overal tegenwoordig) en we mochten eigenlijk niet rijden waar we aan 't rijden waren. En toen begon het:
- Mama, waarom rijdt die auto daar?
- Omdat we hier eigenlijk niet mogen rijden, want er wordt gewerkt.
- Wablieft?
- Omdat we hier eigenlijk... enz...
- Waarom mogen we hier niet rijden?
- Omdat ze hier aan 't werken zijn.
- Wablieft?
- Omdat ze hier ... enz...
- Waarom zijn ze hier aan 't werken?
- Omdat ze hier riolering aan 't leggen zijn.
- Wablieft?
- Omdat ze hier ... enz...
- Wat betekent dat 'riolering'?
- 'Diepe zucht'... Wel, dat is een systeem om vuil water weg te leiden naar een grote bak waar het water gezuiverd wordt.
- Wablieft?
- Dat is een systeem ... enz...
Stilte... ah, zo zalig, die stilte... al duurt ze maar 5 seconden, want we rijden voorbij een watertoren met een wereldbol op zijn dak. (Ja, in Bierbeek)
- Mama? Waarom staat hier een wereldbol?
- Wel, dat is een versiering voor een watertoren.
- Wablieft?
- Dat is een ... enz...
- Wat is een watertoren?
- Dat is een vergaarbak voor water.
- Wablieft?
- Dat is een ... enz...
- Waarom?
- Ja, gdvd, waarom? Vraagt dat aan uwe papa vanavond. Die kan dat gdvd beter uitleggen dan ik.
- Wablieft?
- Nikske, laat maar.
- Waarom?
- Daarom! Omdat ik het zeg, gdvd!
- Wablieft?
- Aaaarghhhhhhhh!!!!!!!!!
- Mama?
- Ja?!!!!!
- Als water bevriest, dan wordt het ijs, hé!
- Euhm... ja...
- En bevriest de grond dan ook?
- Ja hoor.
- Wablieft?
- Zucht... ge hebt mij wel gehoord.
- En als de grond bevriest, moeten de bloemen dan een jasje aandoen omdat ze anders doodgaan?
- Waar staat die fles witte wijn, verdorie?!!!!
- Wablieft? Waarom? Wablieft?
...
Oftewel: de geneugten van het moederschap :)
Maar intussen zegt ze op een dag minstens duizend keer 'Wablieft'. En 'Waarom'. En zo heel af en toe begint het ge-wablieft en ge-waarom mij deftig op mijn systeem te werken. Vandaag bijvoorbeeld. We reden naar de bibliotheek en ik probeerde me op de weg te concentreren, want er waren wegwerkzaamheden (zoals overal tegenwoordig) en we mochten eigenlijk niet rijden waar we aan 't rijden waren. En toen begon het:
- Mama, waarom rijdt die auto daar?
- Omdat we hier eigenlijk niet mogen rijden, want er wordt gewerkt.
- Wablieft?
- Omdat we hier eigenlijk... enz...
- Waarom mogen we hier niet rijden?
- Omdat ze hier aan 't werken zijn.
- Wablieft?
- Omdat ze hier ... enz...
- Waarom zijn ze hier aan 't werken?
- Omdat ze hier riolering aan 't leggen zijn.
- Wablieft?
- Omdat ze hier ... enz...
- Wat betekent dat 'riolering'?
- 'Diepe zucht'... Wel, dat is een systeem om vuil water weg te leiden naar een grote bak waar het water gezuiverd wordt.
- Wablieft?
- Dat is een systeem ... enz...
Stilte... ah, zo zalig, die stilte... al duurt ze maar 5 seconden, want we rijden voorbij een watertoren met een wereldbol op zijn dak. (Ja, in Bierbeek)
- Mama? Waarom staat hier een wereldbol?
- Wel, dat is een versiering voor een watertoren.
- Wablieft?
- Dat is een ... enz...
- Wat is een watertoren?
- Dat is een vergaarbak voor water.
- Wablieft?
- Dat is een ... enz...
- Waarom?
- Ja, gdvd, waarom? Vraagt dat aan uwe papa vanavond. Die kan dat gdvd beter uitleggen dan ik.
- Wablieft?
- Nikske, laat maar.
- Waarom?
- Daarom! Omdat ik het zeg, gdvd!
- Wablieft?
- Aaaarghhhhhhhh!!!!!!!!!
- Mama?
- Ja?!!!!!
- Als water bevriest, dan wordt het ijs, hé!
- Euhm... ja...
- En bevriest de grond dan ook?
- Ja hoor.
- Wablieft?
- Zucht... ge hebt mij wel gehoord.
- En als de grond bevriest, moeten de bloemen dan een jasje aandoen omdat ze anders doodgaan?
- Waar staat die fles witte wijn, verdorie?!!!!
- Wablieft? Waarom? Wablieft?
...
Oftewel: de geneugten van het moederschap :)
maandag 14 juli 2008
American Beauty
De laatste twee weken heb ik hem weer eens twee keer gezien en ik vind hem nog steeds zo schitterend als de allereerste keer; neen, eigenlijk beter nog. Brilliant, intrigerend, super-sarcastisch, grappig en oh zo realistisch! Visueel heel sterk en de quotes... oh, de quotes... om van te snoepen! Ik heb er speciaal voor jullie een paar genoteerd:
Look at me, jerking off in the shower... This will be the high point of my day; it's all downhill from here.
I"m just an ordinary guy with nothing to loose
Can you prove that you didn't offer to save my job if I let you blow me?
Never underestimate the power of denial.
In order to be successful one must project an image of success at all times
I'm looking for the least possible amount of responsibility
It was one of those days when it's a minute away from snowing and there's this electricity in the air, you can almost hear it... Sometimes there's so much beauty in the world I feel like I can't take it, like my heart's going to cave in.
Look at me, jerking off in the shower... This will be the high point of my day; it's all downhill from here.
I"m just an ordinary guy with nothing to loose
Can you prove that you didn't offer to save my job if I let you blow me?
Never underestimate the power of denial.
In order to be successful one must project an image of success at all times
I'm looking for the least possible amount of responsibility
It was one of those days when it's a minute away from snowing and there's this electricity in the air, you can almost hear it... Sometimes there's so much beauty in the world I feel like I can't take it, like my heart's going to cave in.
maandag 30 juni 2008
Danskamp aan zee
Een danskamp aan zee met internetverbinding... maakt dat mee. En Princess M. wou uiteindelijk toch bij de andere meisjes slapen en niet 'bij mama', zoals ze eerst had beweerd. Wat betekent dat ik niet om 20u aan de kamer gekluisterd ben, maar haar kan overlaten aan de zeer goede zorgen van de monitrices. Wat een zaligheid, zoveel vrije tijd, zo'n heerlijk weertje, niet moeten zorgen voor eten, drinken, was en plas. Zo nu en dan een knuffeltje gaan geven aan Princess M. en nadien weer heerlijk wandelen langs het strand, een boekje lezen in de zon, een cappuccino drinken op een terrasje... Hmmmm, lang geleden dat ik me nog zo ontspannen heb gevoeld. Dit danskamp mag voor mij eeuwig duren!
zaterdag 28 juni 2008
Vakantie!
Joepie, 't is vakantie! Twee maanden lang uitslapen, niet stressen, relaxen.
Morgen vertrekken Princess M. en ik op danskamp voor vijf dagen. Ik bekijk het programma: 7u30: opstaan en aankleden. Pardon???? Opstaan om 7u30?!!!! Gedurende het jaar staan we dikwijls een half uurtje later op en moeten we Princess M. vaak nog wakker schudden. Aaarghhhh! Maar allé, we kijken er toch naar uit. Zucht.
De hele maand augustus gaan we weer naar zee. Mister H. zal zo'n twee weken bij ons zijn en de rest van de maand is gevuld met bezoekjes van vriendjes en vriendinnetjes. Als we tussendoor even nood hebben aan een adempauze, zwieren we Princess M. binnen bij de schoonouders die iets verderop zitten. Nu alleen nog goed weer bestellen.
De overige drie weken van juli zijn ook al redelijk gevuld met een tenniskamp, uitstapjes, logeerpartijtjes en veel afspraakjes met collega-prinsessen. De vakantie gaat weer voorbij vliegen. Voor ik het besef, is het weer september. Weer een schooljaar verder, weer een jaartje ouder. Pffff... Ik ga alvast mijn X-mas-shopping doen tijdens de solden. Ben ik er tenminste op tijd bij.
Morgen vertrekken Princess M. en ik op danskamp voor vijf dagen. Ik bekijk het programma: 7u30: opstaan en aankleden. Pardon???? Opstaan om 7u30?!!!! Gedurende het jaar staan we dikwijls een half uurtje later op en moeten we Princess M. vaak nog wakker schudden. Aaarghhhh! Maar allé, we kijken er toch naar uit. Zucht.
De hele maand augustus gaan we weer naar zee. Mister H. zal zo'n twee weken bij ons zijn en de rest van de maand is gevuld met bezoekjes van vriendjes en vriendinnetjes. Als we tussendoor even nood hebben aan een adempauze, zwieren we Princess M. binnen bij de schoonouders die iets verderop zitten. Nu alleen nog goed weer bestellen.
De overige drie weken van juli zijn ook al redelijk gevuld met een tenniskamp, uitstapjes, logeerpartijtjes en veel afspraakjes met collega-prinsessen. De vakantie gaat weer voorbij vliegen. Voor ik het besef, is het weer september. Weer een schooljaar verder, weer een jaartje ouder. Pffff... Ik ga alvast mijn X-mas-shopping doen tijdens de solden. Ben ik er tenminste op tijd bij.
Leuk
Hele leuke vriendinnenweek achter de rug. Zaterdag was mijn jeugdvriendinneke A. bij mij paella komen eten. Lekker kletsen en drinken op het terras. Beetje roddelen, beetje weemoedig doen, beetje zagen over ouders en venten, beetje stoefen over onze prinsessen, nog wat drinken en vooral genieten van het zalige weer! Een paar flessen wijn armer, maar oh zo veel blijer mijn bedje in en de dag nadien opstaan met een pijnlijk hoofd en één gedachte: "Ik drink nooit meer!". Ken je dat?
Dinsdag gaan eten met vriendin G. die ik van een internetforum ken. G. vertrekt in augustus voor minstens een jaar naar het buitenland. We hadden het dus over verhuizen, inpakken, kledij, schoenen weggooien (aaaarghhhhh) en natuurlijk onze prins en prinses die ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Een gezellige avond: weeral buiten zitten tot 's avonds laat, lekkere pasta, fijne babbel. Niet teveel gedronken, dus geen hoofdpijn de dag nadien :)
Vrijdag weer maar eens gaan eten bij Zorba met vriendin L. en H., ook vriendinnekes van hetzelfde forum. Gegierd van het lachen, heel lekker gegeten, de Griekse obers compleet gek gemaakt, genoten van de live-muziek en de sexy danskunsen van H.
Buiten nog zitten gillen van het lachen omdat ik hen persé bij hun auto wilde afzetten, maar niet met de auto van Mister H. uit de parking geraakte. Oorzaak was een minuscule houten balk... ahum.... Natuurlijk was de Griekse muzikant er als de kippen bij om ons - met veel show en handgebaren - veilig uit de parking te loodsen.
Veilig thuis geraakt en lekker geslapen en vanmorgen weer eens opgestaan zonder hoofdpijn. De Metaxa van het huis had waarschijnlijk alles goed gezuiverd :)
Allé, ik ben weer helemaal opgeladen. Laat de vakantie nu maar beginnen!
Dinsdag gaan eten met vriendin G. die ik van een internetforum ken. G. vertrekt in augustus voor minstens een jaar naar het buitenland. We hadden het dus over verhuizen, inpakken, kledij, schoenen weggooien (aaaarghhhhh) en natuurlijk onze prins en prinses die ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Een gezellige avond: weeral buiten zitten tot 's avonds laat, lekkere pasta, fijne babbel. Niet teveel gedronken, dus geen hoofdpijn de dag nadien :)
Vrijdag weer maar eens gaan eten bij Zorba met vriendin L. en H., ook vriendinnekes van hetzelfde forum. Gegierd van het lachen, heel lekker gegeten, de Griekse obers compleet gek gemaakt, genoten van de live-muziek en de sexy danskunsen van H.
Buiten nog zitten gillen van het lachen omdat ik hen persé bij hun auto wilde afzetten, maar niet met de auto van Mister H. uit de parking geraakte. Oorzaak was een minuscule houten balk... ahum.... Natuurlijk was de Griekse muzikant er als de kippen bij om ons - met veel show en handgebaren - veilig uit de parking te loodsen.
Veilig thuis geraakt en lekker geslapen en vanmorgen weer eens opgestaan zonder hoofdpijn. De Metaxa van het huis had waarschijnlijk alles goed gezuiverd :)
Allé, ik ben weer helemaal opgeladen. Laat de vakantie nu maar beginnen!
maandag 23 juni 2008
Aangevallen
Door mijn naaimachine, begot.
Weer ijverig aan 't naaien tegen kruissnelheid. MAchine doet wat raar en ik negeer dat naar goede gewoonte. Ineens, knal boem patat, breekt mijn naald in drie stukken. Eén stuk - gelukkig niet dat met de punt - vliegt vlak in mijn gezicht, net onder mijn oog. Was dat even schrikken, zeg. Waarom verkopen ze die naaimachine niet met levensverzekering en veiligheidsbril?
Pfff, van miserie en schrik dan maar mijne zonnebril opgezet, want gerust was ik er niet meer in.
Ok, ik geef toe, voordien was mijn machine vastgelopen en ik heb dat tunneltje onderin (ben nog niet thuis in de terminologie der naaisters) helemaal uiteengehaald en zo goed en zo kwaad als het kon terug in elkaar gezet. Zou het daarmee te maken hebben?
In elk geval weet ik nu ook alweer hoe ik een andere naald moet plaatsen en dat ik beter van dat tunnelke afblijf :) Weer wat wijzer, se.
Weer ijverig aan 't naaien tegen kruissnelheid. MAchine doet wat raar en ik negeer dat naar goede gewoonte. Ineens, knal boem patat, breekt mijn naald in drie stukken. Eén stuk - gelukkig niet dat met de punt - vliegt vlak in mijn gezicht, net onder mijn oog. Was dat even schrikken, zeg. Waarom verkopen ze die naaimachine niet met levensverzekering en veiligheidsbril?
Pfff, van miserie en schrik dan maar mijne zonnebril opgezet, want gerust was ik er niet meer in.
Ok, ik geef toe, voordien was mijn machine vastgelopen en ik heb dat tunneltje onderin (ben nog niet thuis in de terminologie der naaisters) helemaal uiteengehaald en zo goed en zo kwaad als het kon terug in elkaar gezet. Zou het daarmee te maken hebben?
In elk geval weet ik nu ook alweer hoe ik een andere naald moet plaatsen en dat ik beter van dat tunnelke afblijf :) Weer wat wijzer, se.
dinsdag 17 juni 2008
Hekel
Ik moet het eens kwijt: ik begin een serieuze mensenhaatster te worden. De laatste tijd valt het me meer en meer op hoeveel egoïstische en bekakte mensen er op deze planeet rondlopen. Zoveel mensen die er plezier in scheppen om andere mensen de grond in te boren of gewoon een slecht gevoel te geven. Mensen die voornamelijk te onpas opscheppen over salaris, gekochte kledij, auto's, vakanties, enzovoort. Bweik, ik kots ervan. Bovendien zijn het dan nog de meest onbeschofte, gierige en ongastvrije mensen.
Pas op, ik consumeer ook meer dan mij lief is en koop ook te veel en veel te dure schoenen of handtassen, maar ik loop daar niet mee te koop. (En moest ik dat per ongeluk toch doen: geef me dan ne sjot onder mijn kont!) Ik koop wat ik mooi vind; of dat nu duur of goedkoop is, label of geen label, Wibra of Chine, nieuwe collectie of die van drie jaar geleden... I don't care. Ik ben geen meelopertje zonder eigen smaak of mening; ik volg de mode niet slaafs.
Maar al wie bij mij thuis komt, krijgt wél een drankje aangeboden, veel meer dan één zelfs! En ik geef ook graag cadeautjes zonder daarbij na te denken over het bedrag van het vorige cadeautje dat ik van die persoon gekregen heb. En ik ben niet te beroerd om een tournee te betalen op café (voor zover ik ooit nog op café kom, maar allé, 't is het gedacht dat telt).
Aaaarghhhh, ik haat mensen die denken dat ze beter zijn dan anderen. Mister H. moet elke dag voor zo'n blaaskaak werken; hij krijgt van mij een dikke pluim dat hij het al een tijdje volhoudt. Ik zou die gast allang een peer op zijn smoel verkocht hebben. Hij 'stoeft' zelfs over de auto's die zijn vrienden hebben... How pathetic is that?!!!
Het jammere van de zaak is dat ik zoveel van die mensen ken... Pfffff... en ik heb er genoeg van.
Dus: mijn goede voornemen ('t moet niet altijd met Nieuwjaar zijn dat er goede voornemens gemaakt worden): vanaf gisteren besteed ik - in mijn vrije tijd - alleen nog tijd en energie aan de mensen die het waard zijn; aan de mensen die ik leuk vind; aan mensen die een hart hebben en klaar staan voor anderen; aan mensen die niet teren op uiterlijke schijn, maar die innerlijk ook inhoud hebben.
En bij deze een dikke pluim aan vriendinneke S. die haar zieke buurvrouw soep gaat brengen en altijd klaar staat om mensen te helpen.
Oef, het moest er precies eens uit... :)
Pas op, ik consumeer ook meer dan mij lief is en koop ook te veel en veel te dure schoenen of handtassen, maar ik loop daar niet mee te koop. (En moest ik dat per ongeluk toch doen: geef me dan ne sjot onder mijn kont!) Ik koop wat ik mooi vind; of dat nu duur of goedkoop is, label of geen label, Wibra of Chine, nieuwe collectie of die van drie jaar geleden... I don't care. Ik ben geen meelopertje zonder eigen smaak of mening; ik volg de mode niet slaafs.
Maar al wie bij mij thuis komt, krijgt wél een drankje aangeboden, veel meer dan één zelfs! En ik geef ook graag cadeautjes zonder daarbij na te denken over het bedrag van het vorige cadeautje dat ik van die persoon gekregen heb. En ik ben niet te beroerd om een tournee te betalen op café (voor zover ik ooit nog op café kom, maar allé, 't is het gedacht dat telt).
Aaaarghhhh, ik haat mensen die denken dat ze beter zijn dan anderen. Mister H. moet elke dag voor zo'n blaaskaak werken; hij krijgt van mij een dikke pluim dat hij het al een tijdje volhoudt. Ik zou die gast allang een peer op zijn smoel verkocht hebben. Hij 'stoeft' zelfs over de auto's die zijn vrienden hebben... How pathetic is that?!!!
Het jammere van de zaak is dat ik zoveel van die mensen ken... Pfffff... en ik heb er genoeg van.
Dus: mijn goede voornemen ('t moet niet altijd met Nieuwjaar zijn dat er goede voornemens gemaakt worden): vanaf gisteren besteed ik - in mijn vrije tijd - alleen nog tijd en energie aan de mensen die het waard zijn; aan de mensen die ik leuk vind; aan mensen die een hart hebben en klaar staan voor anderen; aan mensen die niet teren op uiterlijke schijn, maar die innerlijk ook inhoud hebben.
En bij deze een dikke pluim aan vriendinneke S. die haar zieke buurvrouw soep gaat brengen en altijd klaar staat om mensen te helpen.
Oef, het moest er precies eens uit... :)
maandag 16 juni 2008
Zelfgemaakt bloemenbroekske
Geshowd door mijn lievelingsmodel :)
Dankzij de professionele uitleg van Madame Zsazsa ben ik er uiteindelijk dan toch in geslaagd om een tailleband aan het broekje te krijgen, maar er is toch ergens in het proces iets verkeerd gegaan, want ik zat met wat vervelende ongelijkheden overal... Zucht... alle begin is moeilijk, hé.
Dankzij de professionele uitleg van Madame Zsazsa ben ik er uiteindelijk dan toch in geslaagd om een tailleband aan het broekje te krijgen, maar er is toch ergens in het proces iets verkeerd gegaan, want ik zat met wat vervelende ongelijkheden overal... Zucht... alle begin is moeilijk, hé.
maandag 19 mei 2008
Nieuwe hobby
De reden waarom ik hier de laatste tijd niet veel meer geweest ben: ik heb een nieuwe hobby, namelijk prutsen en klunzen op de naaimachine.
Hier enkele van mijn "creaties". Heb medelijden en veroordeel me nog niet, want 't is geheel zonder enige ervaring en voorkennis noch cursus.
Maar allé, zo van ver op een foto ziet het er niet zo slecht uit, hé. :)
Hier enkele van mijn "creaties". Heb medelijden en veroordeel me nog niet, want 't is geheel zonder enige ervaring en voorkennis noch cursus.
Maar allé, zo van ver op een foto ziet het er niet zo slecht uit, hé. :)
zondag 18 mei 2008
Grasmens
Mister H. is eindelijk naar de kapper geweest. In plaats van hem een gewoon 'bros-kopke' te geven, heeft de kapper waarschijnlijk wraak willen nemen op mij (zie een vorige post) en heeft hij Mister H. voorzien van een schoon (NOT!) militair coupeke zoals Jim Carrey in 'Me Myself and Irene'.
Princess M. komt 's morgens vroeg onze kamer binnen, bekijkt Mister H. aandachtig en zegt plots: 'Papa, jouw haar lijkt op gras. Ha ha ha, jij bent een grasmens.'
Moet er niet bij zeggen dat mijn weekend goed was, zeker! :)
Princess M. komt 's morgens vroeg onze kamer binnen, bekijkt Mister H. aandachtig en zegt plots: 'Papa, jouw haar lijkt op gras. Ha ha ha, jij bent een grasmens.'
Moet er niet bij zeggen dat mijn weekend goed was, zeker! :)
zaterdag 17 mei 2008
zondag 30 maart 2008
[Wijvenweek] - Wat hij niet begrijpt - Afrikaanse dans
Overmoedig had ik me ingeschreven voor een workshop Afrikaans dansen. Geen ervaring vereist. Alle niveaus welkom, vermeldde de flyer. Bij het binnenstappen van de zaal werd het me al snel duidelijk dat er niet veel beginners waren buiten ikzelf dan. Bij nader onderzoek bleek dat slechts één vijfde nog nooit in 't zwart gedanst had. De rest had matig tot veel ervaring en er waren zelfs dansleraars bij die zelf Afrikaanse dans doceerden. Slik, mijn zelfvertrouwen was al niet meer zo groot als toen ik de zaal binnenstapte.
Na een opwarming van bijna een uur, met haast onmenselijke buikspieroefeningen, was ik nog nét niet dood, dus over zelfvertrouwen dacht ik niet langer meer na. Overleven, overeind blijven, doorgaan was nu de boodschap. Nog twee uur te gaan... help!!!
Twee uur, twee liter water, vijf liter zweet en twee bloedende voeten later strompelde ik met mijn laatste krachten naar mijn auto. Alles deed pijn: het gaspedaal induwen, schakelen, in mijn achteruitkijkspiegel loeren.
Thuis aangekomen dook ik in een bad met jeneverbesolie - tegen pijnlijke gewrichten - en deed intussen het hele relaas aan Mister H. Maar waarom doe je daar dan aan mee als je zo moet afzien?, vroeg hij, terwijl hij vol afgrijnzen met gehavende voeten bekeek. Ach schat, dat begrijp jij toch niet., mompelde ik vermoeid.
En dames; begrijpen jullie het? Of niet?
Allé dan: een kleine visuele toelichting: dit was onze dansleraar!
Na een opwarming van bijna een uur, met haast onmenselijke buikspieroefeningen, was ik nog nét niet dood, dus over zelfvertrouwen dacht ik niet langer meer na. Overleven, overeind blijven, doorgaan was nu de boodschap. Nog twee uur te gaan... help!!!
Twee uur, twee liter water, vijf liter zweet en twee bloedende voeten later strompelde ik met mijn laatste krachten naar mijn auto. Alles deed pijn: het gaspedaal induwen, schakelen, in mijn achteruitkijkspiegel loeren.
Thuis aangekomen dook ik in een bad met jeneverbesolie - tegen pijnlijke gewrichten - en deed intussen het hele relaas aan Mister H. Maar waarom doe je daar dan aan mee als je zo moet afzien?, vroeg hij, terwijl hij vol afgrijnzen met gehavende voeten bekeek. Ach schat, dat begrijp jij toch niet., mompelde ik vermoeid.
En dames; begrijpen jullie het? Of niet?
Allé dan: een kleine visuele toelichting: dit was onze dansleraar!
vrijdag 28 maart 2008
[Wijvenweek] - Nog eens: mijn wijflijf
U mag uw bovenlijf blootmaken en dan op de tafel komen liggen. En dan leg ik mijn tong over u.
Wablieft?
En dan leg ik een molton over u, want het is hier nogal fris en voor de instrumenten is dat wel goed, maar voor de patiënten minder goed.
Ah ja.
En nu zal ik de lichten wat dimmen zodat ze niet zo erg in uw ogen schijnen.
En ineens is het donker. Ik ga rechtzitten, klaar om te schreeuwen, maar dan gaat het licht terug aan.
Sorry mevrouw, verkeerd knopje.
Grmbl...
De radiologe zal zo bij u zijn, en als ze niet meteen komt, maak u dan geen zorgen, we zullen u niet vergeten, hoor. Succes nog, mevrouw C.
't Is goed, verdomme, maakt da ge weg zijt.
Waar ben ik? Wat doe ik?
Ik lig klaar voor een echografie. Neen, geen heuglijke gebeurtenis; wel een staartje van een vorige mammo- en echografie. Een plekje dat ze toch graag wat nader willen opvolgen. Met andere woorden: stress, onzekerheid en angst in het kwadraat. Zeker nadat moeder borstkanker gehad heeft tijdens mijn zwangerschap. Alles is goed afgelopen, maar de angst blijft.
Ik lig daar dus, klaar voor het verdict. De radiologe komt binnen, stelt zich voor en begint eraan. Koude gel op de heuveltjes van Erica, het apparaatje dat zich wrijvend over de heuveltjes een beeld vormt van alles wat zich daar binnenin afspeelt... Het duurt te lang, ze zegt niets. 't Is van dat. Ik heb hét. Ze stopt met de rechterborst, tikt iets in op haar pc, zegt Mjah en Hmmm en begint aan de linkerkant. Getver, nu ben ik er zeker van; dit is slecht nieuws, anders zou ze toch wel zeggen Ok, dat ziet er goed uit, of zoiets. Neen?
Eindelijk. Ze heeft gedaan. Ik mag me schoonvegen. Alles ziet er ok uit, op het eerste zicht, maar ik ga nog even nameten en dan hoor je het wel van je gynecoloog, zegt ze.
Watte? Alles goed? Eerste zicht? Hallelujah! Dat is goed nieuws, nietwaar?
Ik haast me naar buiten en loop in mijn vreugde de rare verpleger bijna om.
Nog een fijne dag verder, mevrouw C. Ja, die kant uit. Goed thuis, mevrouw C.
Waarom doet die zo overdreven behulpzaam? Zou het dan toch slecht zijn?????
Wablieft?
En dan leg ik een molton over u, want het is hier nogal fris en voor de instrumenten is dat wel goed, maar voor de patiënten minder goed.
Ah ja.
En nu zal ik de lichten wat dimmen zodat ze niet zo erg in uw ogen schijnen.
En ineens is het donker. Ik ga rechtzitten, klaar om te schreeuwen, maar dan gaat het licht terug aan.
Sorry mevrouw, verkeerd knopje.
Grmbl...
De radiologe zal zo bij u zijn, en als ze niet meteen komt, maak u dan geen zorgen, we zullen u niet vergeten, hoor. Succes nog, mevrouw C.
't Is goed, verdomme, maakt da ge weg zijt.
Waar ben ik? Wat doe ik?
Ik lig klaar voor een echografie. Neen, geen heuglijke gebeurtenis; wel een staartje van een vorige mammo- en echografie. Een plekje dat ze toch graag wat nader willen opvolgen. Met andere woorden: stress, onzekerheid en angst in het kwadraat. Zeker nadat moeder borstkanker gehad heeft tijdens mijn zwangerschap. Alles is goed afgelopen, maar de angst blijft.
Ik lig daar dus, klaar voor het verdict. De radiologe komt binnen, stelt zich voor en begint eraan. Koude gel op de heuveltjes van Erica, het apparaatje dat zich wrijvend over de heuveltjes een beeld vormt van alles wat zich daar binnenin afspeelt... Het duurt te lang, ze zegt niets. 't Is van dat. Ik heb hét. Ze stopt met de rechterborst, tikt iets in op haar pc, zegt Mjah en Hmmm en begint aan de linkerkant. Getver, nu ben ik er zeker van; dit is slecht nieuws, anders zou ze toch wel zeggen Ok, dat ziet er goed uit, of zoiets. Neen?
Eindelijk. Ze heeft gedaan. Ik mag me schoonvegen. Alles ziet er ok uit, op het eerste zicht, maar ik ga nog even nameten en dan hoor je het wel van je gynecoloog, zegt ze.
Watte? Alles goed? Eerste zicht? Hallelujah! Dat is goed nieuws, nietwaar?
Ik haast me naar buiten en loop in mijn vreugde de rare verpleger bijna om.
Nog een fijne dag verder, mevrouw C. Ja, die kant uit. Goed thuis, mevrouw C.
Waarom doet die zo overdreven behulpzaam? Zou het dan toch slecht zijn?????
[Wijvenweek] - Kinderwens
Ik ben nooit één van die meisjes geweest die van kleins af aan al verkondigde dat ze later drie kinderen wilde. Integendeel: ik verkondigde altijd dat ik nooit zou trouwen en nooit kinderen zou willen. En dat bleef ik halstarrig volhouden. Nu had ik ook wel allemaal vriendinnen die zich heel afzijdig hielden van al dat kindergedoe. De biologische klok die begint te tikken op je dertigste? Niet bij mij, hoor. Op mijn dertigste had ik wel een andere klok die tikte: de klok van Ik wil iets nuttigs met mijn leven doen; ik wil het verschil maken. En dus nam ik al mijn vakantiedagen van mijn (goed betaalde) job in één keer op, voegde er (na veel gezeur, gezaag en gedreig met ontslag) nog een paar onbetaalde vrije dagen aan toe en vertrok voor bijna twee maanden naar Nepal. Ik ging er als vrijwilliger werken in een tehuis voor straatkinderen. Kinderen???? Iedereen die me goed kende en dit hoorde, zei het: 'Kinderen?'. Ja, ik snapte het zelf helemaal ook niet zo goed, want als er hier kinderen van eender welke leeftijd in mijn buurt kwamen, kreeg ik spontaan koude rillingen en de kinderen zelf (van eender welke leeftijd) begonnen te krijsen als ik nog maar naar hen keek. Maar ik had zoiets van 'Ja maar, het gaat daar anders zijn; die kinderen gaan lief zijn en dankbaar en niet zo van die verwende schepsels als er hier rondlopen.' Ok...
Daar aangekomen bleek het inderdaad allemaal heel goed mee te vallen; mijn fosterkindje (ik sponsorde al een paar jaar het tehuis en had dus een pleegkindje) vloog me in de armen en week de rest van mijn verblijf niet meer van mijn zijde. Ik hielp met huiswerk, poetste kindertandjes en waste kinderlijfjes alsof ik nooit iets anders gedaan had. 's Avonds las ik tientallen verhaaltjes voor in elke slaapzaal en deelde ik ontelbare nachtkusjes uit. Ik troostte gekwetste knietjes, streek schooluniformpjes en huilde mee met eerste liefdesverdrietjes.
En toen kwam ik terug thuis... De eerste avond huilde ik mezelf in slaap; de tweede avond huilde ik nog meer; de derde avond huilde ik niet meer. Ik had een plan; dat plan was een kind. Eerst wilde ik een lief Nepaleesje adopteren en een beter leven geven. Toen, geheel onverwachts, kwam Mister H. in mijn leven. En toen had ik een kind. Neen, grapje! Mister H. zag een kind helemaal zitten, maar dan wel een kind van ons twee. En daar was ze dan: mijn kinderwens, in volle glorie.
Dank u, Shangrila Home! Zonder jullie was Princess M. er nooit geweest!
Daar aangekomen bleek het inderdaad allemaal heel goed mee te vallen; mijn fosterkindje (ik sponsorde al een paar jaar het tehuis en had dus een pleegkindje) vloog me in de armen en week de rest van mijn verblijf niet meer van mijn zijde. Ik hielp met huiswerk, poetste kindertandjes en waste kinderlijfjes alsof ik nooit iets anders gedaan had. 's Avonds las ik tientallen verhaaltjes voor in elke slaapzaal en deelde ik ontelbare nachtkusjes uit. Ik troostte gekwetste knietjes, streek schooluniformpjes en huilde mee met eerste liefdesverdrietjes.
En toen kwam ik terug thuis... De eerste avond huilde ik mezelf in slaap; de tweede avond huilde ik nog meer; de derde avond huilde ik niet meer. Ik had een plan; dat plan was een kind. Eerst wilde ik een lief Nepaleesje adopteren en een beter leven geven. Toen, geheel onverwachts, kwam Mister H. in mijn leven. En toen had ik een kind. Neen, grapje! Mister H. zag een kind helemaal zitten, maar dan wel een kind van ons twee. En daar was ze dan: mijn kinderwens, in volle glorie.
Dank u, Shangrila Home! Zonder jullie was Princess M. er nooit geweest!
donderdag 27 maart 2008
[Wijvenweek] - De Roomba en mijn huishouden
Hij maakt al bijna een week deel uit van ons gezin en ik moet zeggen dat de algemene properheid én sfeer er serieus op verbeterd is. Mijn rug heeft ook baat bij zijn ijver; niet langer meer op je knieën liggend onder de bedden stofzuigen: zalig!
Deze week is het hele huis al drie keer volledig gestofzuigd; volgens mij is dat hier echt een record! Plus, als ik hem zo vlijtig bezig zie, voel ik me schuldig en begin ik ook snel vanalles te doen.
Enige nadelen: Princess M. en ik praten tegen de Roomba alsof het een hondje is: 'Kijk eens, daar ligt nog een pluisje!', 'Neen, neen, niet onder die radiator, daar kan je je pijn doen.', 'Allé hup, en nu onder de kast!'.
Verder heb ik al:
1. Zijn stekker helemaal scheefgeduwd met het al te vlijtig verschuiven van de sofa
2. Zijn zwenkwieltje opgezogen met de Dyson (Foei, stoute Dyson!)
3. Een grote kras op zijn carrosserie gemaakt omdat ik hem eens goed wou opblinken...
Maar verder zijn we nog dikke vriendjes. En ik heb nog geen aandelen, maar toch raad ik alle luie en andere wijven aan om zo'n formidastisch speeltje te kopen. Zoveel meer tijd om koffie te drinken en te bloggen :))
woensdag 26 maart 2008
[Wijvenweek] Irritaties
Alles went behalve een vent is de titel van een verhalenbundel van Yvonne Kroonenberg. Wat een wijze vrouw!
Mister H. vertrekt voor een paar dagen naar Amsterdam. Als hij weg is en ik in de douche sta, zoek ik naar mijn shampoo. Weg, nergens meer te vinden. Mee in de koffer van Mister H. Tja, als je als man moet kiezen tussen een neutrale shampoo van Yves Rocher, een andere neutrale shampoo van Nivea of een mooi gekleurde en heerlijk fruitig geurende shampoo van Herbal Essence voor gekleurd haar, dan is de keuze snel gemaakt, nietwaar? Diepe zucht.
Mister H. vertrekt voor een paar dagen naar Amsterdam. Als hij weg is en ik in de douche sta, zoek ik naar mijn shampoo. Weg, nergens meer te vinden. Mee in de koffer van Mister H. Tja, als je als man moet kiezen tussen een neutrale shampoo van Yves Rocher, een andere neutrale shampoo van Nivea of een mooi gekleurde en heerlijk fruitig geurende shampoo van Herbal Essence voor gekleurd haar, dan is de keuze snel gemaakt, nietwaar? Diepe zucht.
maandag 24 maart 2008
[Wijvenweek] - Mijn wijflijf
Nog even en het is zo ver. Nog enkele weken in blijde verwachting vertoeven. Nog een beetje lijden en smachten. Nog een beetje zeuren, zagen en doordrammen.
En dan, beste wijven, hoop ik na zoveel jaren terug 60kg te wegen. Het is erg met me gesteld: ik droom 's nachts van de gezonde maaltijden die ik de dag nadien ga bereiden; wat ik allemaal kan eten zonder mijn wijflijf weer te voorzien van lovehandles. Ik droom van al de kleren in mijn kleerkast die ik nu eindelijk zal kunnen dragen (te klein gekocht, want ik ga toch wat vermageren, kent u dat?).
Ik zie 's nachts de nieuwe garderobe die ik me ga aanschaffen zodra ik mijn streefgewicht bereikt heb; die zachte, prachtige, veel te dure laarzen en natuurlijk de bijpassende al even dure handtas. Strakke jurkjes in zijde en andere luxueuze stofjes, een hele hoop skinny jeansbroeken met een nog grotere hoop zijden topjes voor erbij.
Nog even doorbijten... en dan moet ik een plan bedenken om op korte tijd héél veel geld te verdienen. Maar dat zijn zorgen voor later.
En dan, beste wijven, hoop ik na zoveel jaren terug 60kg te wegen. Het is erg met me gesteld: ik droom 's nachts van de gezonde maaltijden die ik de dag nadien ga bereiden; wat ik allemaal kan eten zonder mijn wijflijf weer te voorzien van lovehandles. Ik droom van al de kleren in mijn kleerkast die ik nu eindelijk zal kunnen dragen (te klein gekocht, want ik ga toch wat vermageren, kent u dat?).
Ik zie 's nachts de nieuwe garderobe die ik me ga aanschaffen zodra ik mijn streefgewicht bereikt heb; die zachte, prachtige, veel te dure laarzen en natuurlijk de bijpassende al even dure handtas. Strakke jurkjes in zijde en andere luxueuze stofjes, een hele hoop skinny jeansbroeken met een nog grotere hoop zijden topjes voor erbij.
Nog even doorbijten... en dan moet ik een plan bedenken om op korte tijd héél veel geld te verdienen. Maar dat zijn zorgen voor later.
vrijdag 21 maart 2008
Roomba - part four
Net ontdekt dat de zetels eigenlijk iets te laag zijn (en de salontafel ook), dus de Roomba kan er nét niet onder. Hoe moet ik vanavond aan Mister H. gaan uitleggen dat hij de zetels en de salontafel 5cm moet verhogen? Iemand tips?
Is het normaal
dat ik zin heb om een 'I love my Roomba'-sticker op mijn auto te kleven?
En hij heeft nog niet eens zijn job gedaan. Maar ik zie hem daar zo blinken in zijn hoekje, vastgelijnd aan zijn laadstation, en ik voel me ineens niet meer zo alleen thuis ;)
En hij heeft nog niet eens zijn job gedaan. Maar ik zie hem daar zo blinken in zijn hoekje, vastgelijnd aan zijn laadstation, en ik voel me ineens niet meer zo alleen thuis ;)
Roomba - vervolg
Ok, ik heb al één negatief punt ontdekt; ik ben niet van YouTube weg te slaan, want die filmpjes van de Roomba versus honden zijn zo grappig! roloog ;)
Welkom!
Er is een nieuwe telg in ons gezin. I proudly present:
Mr. (of is het Mrs.?) Roomba. Ja ja, 'Niets doen is hard werken', zei Oscar Wilde. En om dit in ere te houden, heb ik mezelf getrakteerd op zo'n superstofzuigrobot. Ha, ik kijk al uit naar een leven zonder stofzuigen... én naar een proper huis! Mr. Roomba is net geleverd, jammer genoeg moet hij nu nog netjes 16 uur gaan opladen (16 uur, zo lang....), dus ik kan u nog niet melden of het een goede beslissing was. In elke geval kan mijn humeur niet meer stuk vandaag!
- Wordt vervolgd -
Mr. (of is het Mrs.?) Roomba. Ja ja, 'Niets doen is hard werken', zei Oscar Wilde. En om dit in ere te houden, heb ik mezelf getrakteerd op zo'n superstofzuigrobot. Ha, ik kijk al uit naar een leven zonder stofzuigen... én naar een proper huis! Mr. Roomba is net geleverd, jammer genoeg moet hij nu nog netjes 16 uur gaan opladen (16 uur, zo lang....), dus ik kan u nog niet melden of het een goede beslissing was. In elke geval kan mijn humeur niet meer stuk vandaag!
- Wordt vervolgd -
donderdag 20 maart 2008
De meester is niet meer
Of je hem nu graag leest of niet, je kan er niet om heen: Hugo Claus was en is een groot man in onze Nederlandstalige literatuur. Naar aanleiding van zijn dood wijdt De Morgen een hele bijlage aan hem. Ik heb ervan genoten. Geniet even mee:
Van Hugo Claus heb ik geleerd dat de enige plek waar een mens verdraagzaam kan zijn de ruimte is die geboden wordt door vrienden en maîtresses. Dank, nobele meester.
(Hugo Camps)
Als het schrijven sukkelt, leest men even Claus. Daarna schrijft men altijd beter. Als het schrijven schijnbaar schittert, leest men even Claus. Daarna schrijft men altijd beter niet meer.
Claus is honderd stemmen. Dat is al duizend-en-een keer gezegd.
Hoe lang is het geleden dat ik zo verbluft ben geweest door een tekst. Zo met stilheid geslagen. Zo door de taal uit de tijd gehaald. Ik weet het niet meer.
(Bernard Dewulf)
Als over honderd jaar nog een of andere krolse minnaar een van mijn regels in het oor van zijn geliefde zou fluisteren, dan zou mij dat wel behagen, ja.
Schrijven is knutselen, niet de vloed van de ziel weergeven.
Nu weet ik hoe moe en melig na het loom vrijen
zij 's ochtends bijna schroomvallig haar hoofd vooroverboog,
een eend die over het meer gleed en aan 't water nipte
en toen duikelde naar mij en hapte en nooit meer.
(Hugo Claus 1929 - 2008)
Van Hugo Claus heb ik geleerd dat de enige plek waar een mens verdraagzaam kan zijn de ruimte is die geboden wordt door vrienden en maîtresses. Dank, nobele meester.
(Hugo Camps)
Als het schrijven sukkelt, leest men even Claus. Daarna schrijft men altijd beter. Als het schrijven schijnbaar schittert, leest men even Claus. Daarna schrijft men altijd beter niet meer.
Claus is honderd stemmen. Dat is al duizend-en-een keer gezegd.
Hoe lang is het geleden dat ik zo verbluft ben geweest door een tekst. Zo met stilheid geslagen. Zo door de taal uit de tijd gehaald. Ik weet het niet meer.
(Bernard Dewulf)
Als over honderd jaar nog een of andere krolse minnaar een van mijn regels in het oor van zijn geliefde zou fluisteren, dan zou mij dat wel behagen, ja.
Schrijven is knutselen, niet de vloed van de ziel weergeven.
Nu weet ik hoe moe en melig na het loom vrijen
zij 's ochtends bijna schroomvallig haar hoofd vooroverboog,
een eend die over het meer gleed en aan 't water nipte
en toen duikelde naar mij en hapte en nooit meer.
(Hugo Claus 1929 - 2008)
woensdag 19 maart 2008
Trots...
op mezelf! Eindelijk ben ik terug op het gewicht van voor mijn zwangerschap! En neen dames, ik ben niet zo één van die onuitstaanbare wichten die amper vijf dagen na de bevalling weer in hun skinny jeans kunnen. De oorzaak van mijn kilootjes teveel wordt binnenkort vier jaar.
Vier jaar ben ik dus te dik geweest (eigenlijk bijna vijf, want dat extra gewicht van 24kg tijdens de zwangerschap was ook niet bepaald een lolletje), heb ik me slecht in mijn vel gevoeld, heb ik aan emo-eten gedaan en niet aan sport (ah neen, want om te sporten moet ik me eerst goed in mijn vel voelen, anders begin ik er niet aan).
Ik had wel een paar minieme WW-pogingen gedaan en dat hielp wel een beetje, maar het ging me allemaal te traag en lekker eten kan toch zo lekker zijn. En dan spreek ik nog niet van 'den drank'... Geloof me: 'den drank' is wel degelijk 'den duvel'!
Maar allé, na veel lovende kritieken en succesverhalen gelezen te hebben over het proteïnedieet, besloot ik het te proberen. Neen, ik wilde niet proberen: ik ging ervoor! Wonder boven wonder bleek het makkelijk te zijn. En dat voor iemand die al honger krijgt als ze het woord dieet hoort! Het mooie aan dit dieet is dat je helemaal geen honger moet lijden; je mag de hele dag door bepaalde groenten en soep eten, dus dat is al mooi meegenomen. De proteïnemaaltijden zelf (omeletten, soepjes, pudding, chili, spaghetti bolognaise,...) mag je ook aanvullen met groenten. De eerste dagen voelde ik me walgelijk gezond. Om toch maar geen honger te hebben, at ik elke dag minstens een kilo groenten. Na een paar dagen raak je het gewoon en ga je vanzelf iets minder eten. Het is wat zoeken, sommige produkten zijn lekker, andere zijn echt niet te vreten. Je kan zelfs speciale chips en sojanootjes bestellen... hmmmm, zo had ik toch nog mijn zoute knabbeltje s avonds.
Je ziet en voelt ook snel resultaat; als je het dieet doet zoals het hoort, kan je de eerste week zo'n vier kilo verliezen. Het mooie is dat je huid er niet van gaat hangen; integendeel, mijn huid voelde aan alsof ik elke dag van die gladmakende anti-cellulitiscrème gesmeerd had.
Op een maand tijd ben ik nu zo'n vijf kilo kwijt. Ok, niet zo spectaculair, maar ik moet er wel aan toevoegen dat ik bijna elke avond nog een glaasje (en soms een paar glaasjes) cava gedronken heb, wat in principe niet mag. Bovendien ben ik één weekend gestopt en heb ik alles gegeten waar ik zin in had (frietjes, Griekse mezzé, curryworst,...). Ik ben dus echt wel een tevreden vrouw. Nu nog een weekendje met etentjes proberen door te spartelen en maandag gaan we voor de laatste kilootjes. Als ik terug 60kg weeg, mag ik van mezelf eens goed gaan shoppen. Als dat geen doel is!
Vier jaar ben ik dus te dik geweest (eigenlijk bijna vijf, want dat extra gewicht van 24kg tijdens de zwangerschap was ook niet bepaald een lolletje), heb ik me slecht in mijn vel gevoeld, heb ik aan emo-eten gedaan en niet aan sport (ah neen, want om te sporten moet ik me eerst goed in mijn vel voelen, anders begin ik er niet aan).
Ik had wel een paar minieme WW-pogingen gedaan en dat hielp wel een beetje, maar het ging me allemaal te traag en lekker eten kan toch zo lekker zijn. En dan spreek ik nog niet van 'den drank'... Geloof me: 'den drank' is wel degelijk 'den duvel'!
Maar allé, na veel lovende kritieken en succesverhalen gelezen te hebben over het proteïnedieet, besloot ik het te proberen. Neen, ik wilde niet proberen: ik ging ervoor! Wonder boven wonder bleek het makkelijk te zijn. En dat voor iemand die al honger krijgt als ze het woord dieet hoort! Het mooie aan dit dieet is dat je helemaal geen honger moet lijden; je mag de hele dag door bepaalde groenten en soep eten, dus dat is al mooi meegenomen. De proteïnemaaltijden zelf (omeletten, soepjes, pudding, chili, spaghetti bolognaise,...) mag je ook aanvullen met groenten. De eerste dagen voelde ik me walgelijk gezond. Om toch maar geen honger te hebben, at ik elke dag minstens een kilo groenten. Na een paar dagen raak je het gewoon en ga je vanzelf iets minder eten. Het is wat zoeken, sommige produkten zijn lekker, andere zijn echt niet te vreten. Je kan zelfs speciale chips en sojanootjes bestellen... hmmmm, zo had ik toch nog mijn zoute knabbeltje s avonds.
Je ziet en voelt ook snel resultaat; als je het dieet doet zoals het hoort, kan je de eerste week zo'n vier kilo verliezen. Het mooie is dat je huid er niet van gaat hangen; integendeel, mijn huid voelde aan alsof ik elke dag van die gladmakende anti-cellulitiscrème gesmeerd had.
Op een maand tijd ben ik nu zo'n vijf kilo kwijt. Ok, niet zo spectaculair, maar ik moet er wel aan toevoegen dat ik bijna elke avond nog een glaasje (en soms een paar glaasjes) cava gedronken heb, wat in principe niet mag. Bovendien ben ik één weekend gestopt en heb ik alles gegeten waar ik zin in had (frietjes, Griekse mezzé, curryworst,...). Ik ben dus echt wel een tevreden vrouw. Nu nog een weekendje met etentjes proberen door te spartelen en maandag gaan we voor de laatste kilootjes. Als ik terug 60kg weeg, mag ik van mezelf eens goed gaan shoppen. Als dat geen doel is!
maandag 18 februari 2008
De snelle keuken
Een receptje voor de liefhebbers van de snelle keuken: gezond, eenvoudig en altijd lekker: quiche. Dit keer maak ik een quiche met gerookte zalm en broccoli.
Men neme:
- een kant-en-klare bladerdeeg bodem: op een ovenschotel leggen en doorprikken
- 3 eieren: klutsen met kruiden naar keuze en 200ml room en ongeveer 150g geraspte kaas eronder roeren: ik neem altijd wat restjes kaas, dit keer was het Gouda, Emmenthal en Mozzarella, maar ook andere variaties zijn lekker. Handig en snel is zo'n gratin-mix.
- broccoli (ongeveer één stronk) stomen en een beetje prakken, daarna op de deegbodem verspreiden
- gerookte zalm (200g) in reepjes snijden en over de broccoli leggen
- het kaas-room-ei-mengsel erover gieten
- eventueel nog wat bijkruiden
- alles de oven in: zo'n 15 minuten op 200°
Smakelijk!
Het makkelijke aan zo'n quiche is dat hij natuurlijk heel snel klaar is en dat je al je restjes erin kwijt kan. Kindjes en volwassenen eten het graag en als je toch een overschotje hebt, is dat de volgende dag (koud of opgewarmd) nog lekkerder. Nog een voordeel: je kan er groenten in 'verstoppen' :)
Lekkere combinaties:
- broccoli met spekblokjes
- spinazie met geitenkaas
- prei met spekblokjes (of hamblokjes)
- prei met witloof en roquefort
- tomaten, courgette, look, mozzarella en parmezaanse kaas
- zalm en asperges
- champignons, tomaten en courgettes
Men neme:
- een kant-en-klare bladerdeeg bodem: op een ovenschotel leggen en doorprikken
- 3 eieren: klutsen met kruiden naar keuze en 200ml room en ongeveer 150g geraspte kaas eronder roeren: ik neem altijd wat restjes kaas, dit keer was het Gouda, Emmenthal en Mozzarella, maar ook andere variaties zijn lekker. Handig en snel is zo'n gratin-mix.
- broccoli (ongeveer één stronk) stomen en een beetje prakken, daarna op de deegbodem verspreiden
- gerookte zalm (200g) in reepjes snijden en over de broccoli leggen
- het kaas-room-ei-mengsel erover gieten
- eventueel nog wat bijkruiden
- alles de oven in: zo'n 15 minuten op 200°
Smakelijk!
Het makkelijke aan zo'n quiche is dat hij natuurlijk heel snel klaar is en dat je al je restjes erin kwijt kan. Kindjes en volwassenen eten het graag en als je toch een overschotje hebt, is dat de volgende dag (koud of opgewarmd) nog lekkerder. Nog een voordeel: je kan er groenten in 'verstoppen' :)
Lekkere combinaties:
- broccoli met spekblokjes
- spinazie met geitenkaas
- prei met spekblokjes (of hamblokjes)
- prei met witloof en roquefort
- tomaten, courgette, look, mozzarella en parmezaanse kaas
- zalm en asperges
- champignons, tomaten en courgettes
donderdag 14 februari 2008
Even stil
na het lezen van dit prachtige boek! Met heel veel dank aan Karin!
En morgen komt Tobie Lolness: Op de vlucht toe, ik ben al benieuwd.
maandag 11 februari 2008
To colour or not to colour
Ik ben een vent in het diepst van mijn gedachten. 't Is te zeggen enkel en alleen als ik naar de kapper moet. In tegenstelling tot de meeste vrouwen heb ik er een hekel aan. Ik blijf en blijf het uitstellen en doe in tussentijd zelf een paar abominabele pogingen (beetje knip- en kleurwerk) om het bezoek nog wat langer uit te stellen. Als ik uiteindelijk dan toch besluit te gaan, voel ik me als een veroordeelde die naar de elektrische stoel geleid wordt. Mijn vrees voor kappers is weliswaar gegrond. De verhalen over de 'coupe castrol' en het soi-disant 'punky' kapsel van in mijn jonge jaren ga ik u besparen. Wel wil ik het even hebben over de dag van mijn 35e verjaardag. Die avond had ik 8 vriendinnen uitgenodigd voor een verrassingsetentje. Ik vond 35 wel een hele mijlpaal, dus ik wou er een leuke, gedenkwaardige avond van maken en vooral: ik wou er supergoed uitzien. Een bezoekje aan kapper en schoonheidsspecialiste mocht dus natuurlijk niet ontbreken. Bij de kapper ging er iets mis waardoor de koperen highlights die ik zo begeerde, fluo-oranje slierten werden. Ze bekenden meteen dat ze een foutje gemaakt hadden en besloten het hele proces over te doen. Vijf uur later stapte ik bijna huilend buiten, maar wel als trotse bezitster van nog steeds redelijk fluo-oranje strepen. Te laat voor de schoonheidsspecialiste, kapsel één grote flop, het begon al goed. Gelukkig was de rest van de avond wel een succes: al mijn liefste vriendinnen waren er en ze waren zo tactvol om te zeggen dat mijn haar echt niet zo'n ramp was als ik dacht. Het werd dus toch nog een leuke avond, al hield ik er wel een kappersfobie aan over. Sinds die dag kwam er geen enkele kapper meer met kleur aan mijn haar. Ik deed het zelf wel, met wisselend succes, maar altijd beter dan toen die dag.
Tot ik twee jaar later eens goed in de spiegel keek. Wat was dat? Mijn eerste grijze (allé, 't was eerder een zilveren, maar bon) haar. Aaaaarghhhhh.... En een stemmetje zei me dat ik nu misschien toch wel eens terug naar de kapper moest voor een kleuring. Had ik dat stemmetje maar genegeerd! Want ik ging dus naar de kapper (niet dezelfde als twee jaar voordien, hoor) en zei vol vertrouwen: 'Chocoladebruin met lichtbruine lokken, geen koper, geen rood, geen mahonie, geen acajou. Niets wat ook maar in de verste verte op rood lijkt. Ik wil dus geen rood'.
So I laid back and relaxed. Tot ik de kleur van het mengsel zag: paars. Als doe-het-zelver op gebied van haar kleuren weet ik dat paars rood betekent. Volgt u nog? Ik zei dan ook meteen nog maar eens dat ik absoluut geen rood, geen koper noch iets anders van die lijst wilde. 'Neen, neen, maak u maar geen zorgen, u moet absoluut niet verder gaan op de kleur van de haarverf', waren de 'geruststellende' woorden. Relaxen kon ik niet meer. Gespannen als een veer zat ik in mijn stoel het verdict af te wachten. Ik was er beter uitgevlogen en onder de kraan gedoken, want ergens wist ik al zo wat het resultaat zou zijn. Wat denkt u? Ja, juist: donkerrood haar (mahonie) met oranje slierten. Woedend zei ik: 'En u gaat me nu ook zeker zeggen dat ik kleurenblind ben en dat dit geen rood of oranje is!' Waarop ze dan nog durfde antwoorden: 'Oh, maar ik vind het heel mooi, hoor.' Ik nog woedender: 'Uw mening doet er hier helemaal niet toe; ik had duidelijk gezegd geen rood, oranje of wat dan ook en wat is dit volgens u?' De aanwezige oude dametjes (met krulspelden in het haar) draaiden zich allemaal vlug om, bang om iets van het schouwspel te missen. De baas werd er vlug bijgehaald en wilde meteen mijn haar opnieuw kleuren. Ik was zo woedend en had helemaal geen zin meer om daar nog eens twee uur te zitten. Ik 'mocht' dan een paar dagen later terugkomen en dan zouden ze het opnieuw doen. De kleuring moest ik dit keer niet betalen (hallelujah), maar als ik dan terug ging, zouden ze het wel aanrekenen. Wat een service toch, hé :)
Natuurlijk was er geen haar op mijn hoofd (hoe toepasselijk) die eraan dacht om terug te gaan. Ik sloot - weeral - een pact met mezelf: geen kapper meer aan mijn haar met kleur! Toen ging ik zelf aan de slag: eerst iets ontkleurends op de oranje lokken, laten inwerken en nadien een donkerbruine kleur over het hele zootje. Oeps, vergat ik toch wel eerst die ontkleurende crème uit te spoelen. Resultaat: geen oranje lokken meer, maar wel een hele lichtblond-oranje zijkant. Getver, ik zag er niet uit. Vlug een sjaaltje om mijn hoofd, creoolse oorringen aan om de hele hippielook compleet te maken en naar de winkel om kleurshampoo! Dan vlug naar school om Princess M. af te halen en hopen dat de andere mama's niet denken dat ik compleet geschift ben geworden. En 's avonds begonnen we opnieuw: eerst donkere verf dit keer op de fluo lokken, even laten inwerken en de rest van de verf over mijn hele hoofd. Bang afwachten... Het resultaat: de fluo lokken zijn min of meer weg en ik heb nu een mooie... mahonierode haarkleur! Een beetje zoals toen ik net van de kapper kwam, maar dan zonder de oranje lokken :)
Volgende week maar eens opnieuw kleuren, zeker?!
Tot ik twee jaar later eens goed in de spiegel keek. Wat was dat? Mijn eerste grijze (allé, 't was eerder een zilveren, maar bon) haar. Aaaaarghhhhh.... En een stemmetje zei me dat ik nu misschien toch wel eens terug naar de kapper moest voor een kleuring. Had ik dat stemmetje maar genegeerd! Want ik ging dus naar de kapper (niet dezelfde als twee jaar voordien, hoor) en zei vol vertrouwen: 'Chocoladebruin met lichtbruine lokken, geen koper, geen rood, geen mahonie, geen acajou. Niets wat ook maar in de verste verte op rood lijkt. Ik wil dus geen rood'.
So I laid back and relaxed. Tot ik de kleur van het mengsel zag: paars. Als doe-het-zelver op gebied van haar kleuren weet ik dat paars rood betekent. Volgt u nog? Ik zei dan ook meteen nog maar eens dat ik absoluut geen rood, geen koper noch iets anders van die lijst wilde. 'Neen, neen, maak u maar geen zorgen, u moet absoluut niet verder gaan op de kleur van de haarverf', waren de 'geruststellende' woorden. Relaxen kon ik niet meer. Gespannen als een veer zat ik in mijn stoel het verdict af te wachten. Ik was er beter uitgevlogen en onder de kraan gedoken, want ergens wist ik al zo wat het resultaat zou zijn. Wat denkt u? Ja, juist: donkerrood haar (mahonie) met oranje slierten. Woedend zei ik: 'En u gaat me nu ook zeker zeggen dat ik kleurenblind ben en dat dit geen rood of oranje is!' Waarop ze dan nog durfde antwoorden: 'Oh, maar ik vind het heel mooi, hoor.' Ik nog woedender: 'Uw mening doet er hier helemaal niet toe; ik had duidelijk gezegd geen rood, oranje of wat dan ook en wat is dit volgens u?' De aanwezige oude dametjes (met krulspelden in het haar) draaiden zich allemaal vlug om, bang om iets van het schouwspel te missen. De baas werd er vlug bijgehaald en wilde meteen mijn haar opnieuw kleuren. Ik was zo woedend en had helemaal geen zin meer om daar nog eens twee uur te zitten. Ik 'mocht' dan een paar dagen later terugkomen en dan zouden ze het opnieuw doen. De kleuring moest ik dit keer niet betalen (hallelujah), maar als ik dan terug ging, zouden ze het wel aanrekenen. Wat een service toch, hé :)
Natuurlijk was er geen haar op mijn hoofd (hoe toepasselijk) die eraan dacht om terug te gaan. Ik sloot - weeral - een pact met mezelf: geen kapper meer aan mijn haar met kleur! Toen ging ik zelf aan de slag: eerst iets ontkleurends op de oranje lokken, laten inwerken en nadien een donkerbruine kleur over het hele zootje. Oeps, vergat ik toch wel eerst die ontkleurende crème uit te spoelen. Resultaat: geen oranje lokken meer, maar wel een hele lichtblond-oranje zijkant. Getver, ik zag er niet uit. Vlug een sjaaltje om mijn hoofd, creoolse oorringen aan om de hele hippielook compleet te maken en naar de winkel om kleurshampoo! Dan vlug naar school om Princess M. af te halen en hopen dat de andere mama's niet denken dat ik compleet geschift ben geworden. En 's avonds begonnen we opnieuw: eerst donkere verf dit keer op de fluo lokken, even laten inwerken en de rest van de verf over mijn hele hoofd. Bang afwachten... Het resultaat: de fluo lokken zijn min of meer weg en ik heb nu een mooie... mahonierode haarkleur! Een beetje zoals toen ik net van de kapper kwam, maar dan zonder de oranje lokken :)
Volgende week maar eens opnieuw kleuren, zeker?!
Vakantie
Oef, de krokusvakantie is voorbij. Alle kids weer naar school en alle mama's kunnen weer even uitblazen. Want de tijd dat dat vakantie ook echt vakantie betekende, verdween gelijktijdig met de komst van Princess M.
Deze krokusvakantie was extra zwaar omdat Mister H. weeral in Seattle verbleef. Ik had voordien al nachtmerries over hoe ik in godsnaam Princess M. twee hele weekends en een volledige week full time zou kunnen entertainen.
Vriendin P. bracht de oplossing: haar zoontje X. zou op krokus-dansstage gaan. Een hele voormiddag dansen en knutselen, wat is er nu leuker voor kinderen? Heel even twijfelde ik nog, want Princess M. en ik slapen graag eens uit. En aangezien de dansstage om 9u begon en in Leuven doorging, betekende dat: nog vroeger opstaan dan wanneer we naar school moeten. Mijn angsten over een slapende prinses wakker schudden en met een pesthumeur meesleuren naar de dansschool bleken ongegrond. Prinses M. stond om 2u en om 4u 's nachts naast mijn bed om te vragen of we nu naar de dansles gingen. Om kwart voor zeven (aaaarghhhhh) stond ze weer naast mijn bed met dezelfde vraag, dit keer met haar balletschoenen en tutu al in de aanslag. Zuchtend rolde ik uit mijn bed en begon aan de dagtaak: koffie, koffie en nog eens koffie. Tussen al de koffie door gaf ik Princess M. een ontbijt en een kattewasje en slaagde ik er ook nog in haar tasje met drankje en koek niet te vergeten. In de auto was ze uit volle borst aan 't zingen van "een prins met heel veel spieren".
De dansstage was een succes! Niet alleen kreeg Princess M. het eerste uurtje les van haar balletjuf van de andere dansschool, maar verder waren alle juffen superlief en voelde Princess M. zich meteen in haar nopjes. Na het eerste uurtje (ik was de eerste voormiddag daar gebleven om zeker te zijn dat alles goed ging), kwam ze snel even melden dat 'ze door moest gaan, want ze ging nu knutselen'! Ik jubelde in mezelf: 'Joehoe, morgen een voormiddagje vrij!'
Het werd een heerlijke week. Princess M. werd elke ochtend meer dan op tijd wakker en was meteen goed gehumeurd. Elke dag werd ze weer een stapje volwassener en zelfstandiger. De laatste dag van de dansstage werd ze zelf zo stoutmoedig dat ze vriendje X. meetrok naar het onthaal en probeerde om snoepjes te kopen zonder geld :) En dan die blik in hun ogen... net Bonnie en Clyde.
Ook voor mij was het een fijne week. Ik had de voormiddagen om vlug het hoogstnodige in het huishouden te doen en ben zelfs eens naar de nieuwe zomercollecties gaan kijken. Op vrijdag was het helemaal feest: Princess M. mocht 's avonds bij oma gaan logeren en ik met vriendin P. naar een concert van Yevgueni. Eindelijk weer wat pret voor mama. Het werd het hoogtepunt van de week! (zie eerdere post)
Maar het feest was nog niet gedaan: als kers op de taart stond er zondag een Kabouter Plop-show op het programma, gevolgd door een uurtje spelen in Plopsa Indoor. De vreugde kon niet op.
Deze krokusvakantie was extra zwaar omdat Mister H. weeral in Seattle verbleef. Ik had voordien al nachtmerries over hoe ik in godsnaam Princess M. twee hele weekends en een volledige week full time zou kunnen entertainen.
Vriendin P. bracht de oplossing: haar zoontje X. zou op krokus-dansstage gaan. Een hele voormiddag dansen en knutselen, wat is er nu leuker voor kinderen? Heel even twijfelde ik nog, want Princess M. en ik slapen graag eens uit. En aangezien de dansstage om 9u begon en in Leuven doorging, betekende dat: nog vroeger opstaan dan wanneer we naar school moeten. Mijn angsten over een slapende prinses wakker schudden en met een pesthumeur meesleuren naar de dansschool bleken ongegrond. Prinses M. stond om 2u en om 4u 's nachts naast mijn bed om te vragen of we nu naar de dansles gingen. Om kwart voor zeven (aaaarghhhhh) stond ze weer naast mijn bed met dezelfde vraag, dit keer met haar balletschoenen en tutu al in de aanslag. Zuchtend rolde ik uit mijn bed en begon aan de dagtaak: koffie, koffie en nog eens koffie. Tussen al de koffie door gaf ik Princess M. een ontbijt en een kattewasje en slaagde ik er ook nog in haar tasje met drankje en koek niet te vergeten. In de auto was ze uit volle borst aan 't zingen van "een prins met heel veel spieren".
De dansstage was een succes! Niet alleen kreeg Princess M. het eerste uurtje les van haar balletjuf van de andere dansschool, maar verder waren alle juffen superlief en voelde Princess M. zich meteen in haar nopjes. Na het eerste uurtje (ik was de eerste voormiddag daar gebleven om zeker te zijn dat alles goed ging), kwam ze snel even melden dat 'ze door moest gaan, want ze ging nu knutselen'! Ik jubelde in mezelf: 'Joehoe, morgen een voormiddagje vrij!'
Het werd een heerlijke week. Princess M. werd elke ochtend meer dan op tijd wakker en was meteen goed gehumeurd. Elke dag werd ze weer een stapje volwassener en zelfstandiger. De laatste dag van de dansstage werd ze zelf zo stoutmoedig dat ze vriendje X. meetrok naar het onthaal en probeerde om snoepjes te kopen zonder geld :) En dan die blik in hun ogen... net Bonnie en Clyde.
Ook voor mij was het een fijne week. Ik had de voormiddagen om vlug het hoogstnodige in het huishouden te doen en ben zelfs eens naar de nieuwe zomercollecties gaan kijken. Op vrijdag was het helemaal feest: Princess M. mocht 's avonds bij oma gaan logeren en ik met vriendin P. naar een concert van Yevgueni. Eindelijk weer wat pret voor mama. Het werd het hoogtepunt van de week! (zie eerdere post)
Maar het feest was nog niet gedaan: als kers op de taart stond er zondag een Kabouter Plop-show op het programma, gevolgd door een uurtje spelen in Plopsa Indoor. De vreugde kon niet op.
zaterdag 9 februari 2008
Yevgueni - the concert
Gisteren was het zover: mijn allereerste concert van Yevgueni! Ik kan niet zeggen dat ik er reikhalzend naar uitgekeken had, want vriendin P. en ik zagen dinsdag tijdens een wandeling door Leuven heel toevallig dat Yevgueni diezelfde vrijdag in de stadsschouwburg optrad. Er waren zelfs nog plaatsen vrij, weliswaar de allergoedkoopste, but who cares, dachten wij toen. We hadden plaatsen op het derde balkon, helemaal bovenaan dus. Dat we toch niet meer zo jong waren als we ons voelden, werd al vlug duidelijk: puffend en zuchtend klommen we de - voor ons ontelbare - trappen op. Als twee verstokte rokers waren we helemaal buiten adem toen we eindelijk boven waren. Eenmaal in onze stoeltjes gezeten, werd het ons al vlug duidelijk dat dit inderdaad de goedkoopste plaatsen waren. We werden al snel omringd door een hoop studenten en/of alternativo's (lees dreads en geitewollen sokken). Bovendien keken we letterlijk neer op het podium dat bijna helemaal onder ons lag. Zo onder ons dat we het voorste gedeelte niet eens konden zien. Van zo stijl naar beneden te kijken, kreeg ik een acute aanval van hoogtevrees en ook vriendin P. zag het even niet meer zitten. Gelukkig konden we ontsnappen naar een iets lager gelegen zijkant, waar we, geleund over de balustrade, toch iets meer van het fijne schouwspel zagen. En we zagen bovendien twee lege plaatsen op rij één. Een driest plan ontsproot in mijn brein. Vriendin P. was er meteen voor gewonnen. Na de pauze namen wij dus koelbloedig plaats op de twee lege zitjes op rij één. Eerst een beetje onwennig, met de hete adem van ontdekking in onze nek, nadien relax en onbezonnen, genoten we van het yummie uitzicht.
Ja ja, Klaas en zijn companen mogen er zijn. Ze blazen kleinkunst weer leven in, maar voegen er tevens wat folk, chanson en pop aan toe. Ingetogen, intieme nummers met straffe boodschappen (Honger, Marcel) werden afgewisseld met vrolijke meezingers (Eenzaam met jou, Morgen komt ze thuis, Kannibaal). De intieme momenten werden nog mooier met hetgene wat Geert Noppe zo wondermooi deed op zijn vleugelpiano. Enkele nummers kregen als afsluiter een stevige elektrische gitaarsolo die ons hart sneller deed slaan. Way to go, Patrick.
Ach, het was een wondermooie avond; de muziek, het decor, de droge humor van Klaas, zijn mooie uitspraak, zijn typische stem die ergens ver aan Wim de Craene doet denken, de spookradio in de Vox. Hun laatste nummer was hun eerste nummer: Als ze lacht. Nadien werden ze nog twee keer teruggeroepen door het publiek. Ze brachten als bisnummers het folkachtige Mama, ik wil papa (ook weer een nummer met een straffe boodschap tegen de moderne 'm'as-tu vu-maatschappij') en Louis Neefs' Geef me een bloem. En weer werden ze teruggeroepen. Omdat hun nummers toen 'op' waren, brachten ze een hilarische versie van Manzijn: het eerste deel was gewoon hetzelfde als altijd, maar na een spacey intermezzo werd het lied op een sneller tempo gespeeld en gezongen (met bijhorend hoog versneld stemmetje). Echt hilarisch, de zaal lag plat van het lachen.
Het was een avond om nooit te vergeten; een intieme avond in een wondermooi decor; een lach, een traan; ontroering en bovenal: trots omdat Vlaanderen zo'n talent heeft!
Ja ja, Klaas en zijn companen mogen er zijn. Ze blazen kleinkunst weer leven in, maar voegen er tevens wat folk, chanson en pop aan toe. Ingetogen, intieme nummers met straffe boodschappen (Honger, Marcel) werden afgewisseld met vrolijke meezingers (Eenzaam met jou, Morgen komt ze thuis, Kannibaal). De intieme momenten werden nog mooier met hetgene wat Geert Noppe zo wondermooi deed op zijn vleugelpiano. Enkele nummers kregen als afsluiter een stevige elektrische gitaarsolo die ons hart sneller deed slaan. Way to go, Patrick.
Ach, het was een wondermooie avond; de muziek, het decor, de droge humor van Klaas, zijn mooie uitspraak, zijn typische stem die ergens ver aan Wim de Craene doet denken, de spookradio in de Vox. Hun laatste nummer was hun eerste nummer: Als ze lacht. Nadien werden ze nog twee keer teruggeroepen door het publiek. Ze brachten als bisnummers het folkachtige Mama, ik wil papa (ook weer een nummer met een straffe boodschap tegen de moderne 'm'as-tu vu-maatschappij') en Louis Neefs' Geef me een bloem. En weer werden ze teruggeroepen. Omdat hun nummers toen 'op' waren, brachten ze een hilarische versie van Manzijn: het eerste deel was gewoon hetzelfde als altijd, maar na een spacey intermezzo werd het lied op een sneller tempo gespeeld en gezongen (met bijhorend hoog versneld stemmetje). Echt hilarisch, de zaal lag plat van het lachen.
Het was een avond om nooit te vergeten; een intieme avond in een wondermooi decor; een lach, een traan; ontroering en bovenal: trots omdat Vlaanderen zo'n talent heeft!
donderdag 31 januari 2008
Ergernissen
Schoonloeders, wie heeft ze uitgevonden? Een sadist waarschijnlijk, één van de ergste soort!
Je hebt ze in alle soorten en maten, geuren en kleuren. Het is een noodzakelijk kwaad waar je (tenzij je vrijgezel blijft tot aan je 60e) niet aan kan ontsnappen. Het leuke eraan is dat je altijd wel een sappige anekdote aan je collega’s en vriendinnen te vertellen hebt. Hun antwoord is waarschijnlijk: 'Goh ja, en die van mij, die…'
Anekdotes over mijn (soms echt wel) schattige schoonmama heb ik bij de vleet. Ergernissen indien mogelijk nog meer.
Gisteren was het weer zover:
Zondag was schoonma even hier. Princess M. had net een nieuw rokje aan dat eigenlijk nog te groot en te lang was. Toen ze haar jas aandeed, kwam dat rokje daar 5cm uit en ik hoorde mijn schoonma zeggen: 'Uw kleed komt onder uw jas uit.' Ik had zoiets van: 'So what?' Gisteren belde ze om te zeggen dat ze een jas voor Princess M. gekocht had. Ik blij: 'Ah, voor volgend jaar. Fijn!' Zij: 'Ah neen, voor nu natuurlijk, want haar jas is te klein; haar kleren komen eronder uit.' Ikke: 'Ja, natuurlijk dat een rok die te groot is onder haar jas uitkomt.' Grrrr....
Dat is dus de vijfde winterjas die Princess M. zal hebben. (Ah ja, want dacht ze dan dat Princess M. maar één jas heeft?!). Hopelijk wordt het een lange en koude winter, dat ze toch nog een paar maanden van haar nieuwe jas kan genieten!
Maar het is nog niet gedaan. Toen ze hoorde dat ik Princess M. mee zou nemen naar mijn jaarlijkse controle bij de gynecoloog, beschuldigde ze me nog nét niet van kindermishandeling. Ze liet me echter wel duidelijk merken dat dat 'not done' was en dat Princess M. er meer dan waarschijnlijk psychologische trauma's aan zou overhouden. Denk je dat ze dan voorstelde om Princess M. op te komen pikken na haar turnles? Dat ze aanbood om hier even te komen babysitten? Niets van dit alles. Neen, ik moest eerst naar schoonma rijden (richting Brussel), - maar niet voor 14u, want dan waren ze nog op restaurant - dan naar de gyn (terug richting Tienen), nadien Princess M. oppikken bij schoonma (ja, richting Brussel) en dan gezellig in de avondfile naar huis (richting Tienen). Veel heen en weer gerij dus!
Koppig besloot ik natuurlijk om haar 'goede' raad in de wind te slaan en Princess M. zoals gepland mee te nemen naar de gyn. Maar Princess M. die natuurlijk al het één en ander had opgevangen aan de telefoon kreeg een woedebui - zoals ik er nog niet vaak één gezien heb - en begon te krijsen dat ze niet mee naar de dokter wilde. Ze wilde naar oma. Ook dat nog... Niets hielp, Princess M. gooide zich ettelijke keren op de grond, schreeuwde, krijste, sloeg en spuwde. Dan werd het me teveel en ik zei dat ik dan wel alleen weg zou gaan en besloot haar verder te negeren. Ik liep de deur uit naar de wagen en zij kwam me schreeuwend achterna. Ahum, de hele straat zal het waarschijnlijk wel gehoord hebben. Leuk!!!! Anyway, uiteindelijk kreeg ik haar toch gekalmeerd (vraag me niet meer hoe, maar de Kerstman zal er wel een rol in gespeeld hebben!), we reden naar de gynecoloog, stapten uit om aan de deur een papier te vinden: 'De gynecoloog werd weggeroepen voor een bevalling. Gelieve morgen terug te bellen voor een nieuwe afspraak. '
Daar stonden we dan, Princess M. betraand en nog wat nasnikkend, ik ontgoochelend en tegelijk toch een klein beetje opgelucht. En bovenal: blij omdat ik niet nog meer nutteloze verplaatsingen gemaakt heb!
Je hebt ze in alle soorten en maten, geuren en kleuren. Het is een noodzakelijk kwaad waar je (tenzij je vrijgezel blijft tot aan je 60e) niet aan kan ontsnappen. Het leuke eraan is dat je altijd wel een sappige anekdote aan je collega’s en vriendinnen te vertellen hebt. Hun antwoord is waarschijnlijk: 'Goh ja, en die van mij, die…'
Anekdotes over mijn (soms echt wel) schattige schoonmama heb ik bij de vleet. Ergernissen indien mogelijk nog meer.
Gisteren was het weer zover:
Zondag was schoonma even hier. Princess M. had net een nieuw rokje aan dat eigenlijk nog te groot en te lang was. Toen ze haar jas aandeed, kwam dat rokje daar 5cm uit en ik hoorde mijn schoonma zeggen: 'Uw kleed komt onder uw jas uit.' Ik had zoiets van: 'So what?' Gisteren belde ze om te zeggen dat ze een jas voor Princess M. gekocht had. Ik blij: 'Ah, voor volgend jaar. Fijn!' Zij: 'Ah neen, voor nu natuurlijk, want haar jas is te klein; haar kleren komen eronder uit.' Ikke: 'Ja, natuurlijk dat een rok die te groot is onder haar jas uitkomt.' Grrrr....
Dat is dus de vijfde winterjas die Princess M. zal hebben. (Ah ja, want dacht ze dan dat Princess M. maar één jas heeft?!). Hopelijk wordt het een lange en koude winter, dat ze toch nog een paar maanden van haar nieuwe jas kan genieten!
Maar het is nog niet gedaan. Toen ze hoorde dat ik Princess M. mee zou nemen naar mijn jaarlijkse controle bij de gynecoloog, beschuldigde ze me nog nét niet van kindermishandeling. Ze liet me echter wel duidelijk merken dat dat 'not done' was en dat Princess M. er meer dan waarschijnlijk psychologische trauma's aan zou overhouden. Denk je dat ze dan voorstelde om Princess M. op te komen pikken na haar turnles? Dat ze aanbood om hier even te komen babysitten? Niets van dit alles. Neen, ik moest eerst naar schoonma rijden (richting Brussel), - maar niet voor 14u, want dan waren ze nog op restaurant - dan naar de gyn (terug richting Tienen), nadien Princess M. oppikken bij schoonma (ja, richting Brussel) en dan gezellig in de avondfile naar huis (richting Tienen). Veel heen en weer gerij dus!
Koppig besloot ik natuurlijk om haar 'goede' raad in de wind te slaan en Princess M. zoals gepland mee te nemen naar de gyn. Maar Princess M. die natuurlijk al het één en ander had opgevangen aan de telefoon kreeg een woedebui - zoals ik er nog niet vaak één gezien heb - en begon te krijsen dat ze niet mee naar de dokter wilde. Ze wilde naar oma. Ook dat nog... Niets hielp, Princess M. gooide zich ettelijke keren op de grond, schreeuwde, krijste, sloeg en spuwde. Dan werd het me teveel en ik zei dat ik dan wel alleen weg zou gaan en besloot haar verder te negeren. Ik liep de deur uit naar de wagen en zij kwam me schreeuwend achterna. Ahum, de hele straat zal het waarschijnlijk wel gehoord hebben. Leuk!!!! Anyway, uiteindelijk kreeg ik haar toch gekalmeerd (vraag me niet meer hoe, maar de Kerstman zal er wel een rol in gespeeld hebben!), we reden naar de gynecoloog, stapten uit om aan de deur een papier te vinden: 'De gynecoloog werd weggeroepen voor een bevalling. Gelieve morgen terug te bellen voor een nieuwe afspraak. '
Daar stonden we dan, Princess M. betraand en nog wat nasnikkend, ik ontgoochelend en tegelijk toch een klein beetje opgelucht. En bovenal: blij omdat ik niet nog meer nutteloze verplaatsingen gemaakt heb!
woensdag 30 januari 2008
Comfort food - part three
En dan hebben we vandaag ook chocolademousse, eiersalade en een Grieks broodje gemaakt. Valt het op dat de kippen van oma D. terug leggen en we met een eieroverschot zitten?
Comfort food - part two
Gehaktbrood met kriekjes:
Een kilo gehakt (half om half) mengen met twee eigelen, twee uien, twee teentjes look en een rode paprika, allemaal heel fijn gesnipperd. Een tiental champignons in schijfjes snijden en door het mengsel kneden. Paneermeel toevoegen, peterselie, oregano, p & z en kruiden naar keuze (ik gebruik meestal een Marokkaans kruidenmengsel).
Een broodje vormen van het mengsel en dit in een ingevette schotel een uur in de oven bakken op 180°.
Een bokaal ontpitte kriekjes opwarmen, suiker, vanillesuiker en kaneel toevoegen. De saus wat indikken met maïzena.
Je kan er gewoon brood bij eten, maar ook aardappeltjes of rijst zijn er lekker bij.
Een kilo gehakt (half om half) mengen met twee eigelen, twee uien, twee teentjes look en een rode paprika, allemaal heel fijn gesnipperd. Een tiental champignons in schijfjes snijden en door het mengsel kneden. Paneermeel toevoegen, peterselie, oregano, p & z en kruiden naar keuze (ik gebruik meestal een Marokkaans kruidenmengsel).
Een broodje vormen van het mengsel en dit in een ingevette schotel een uur in de oven bakken op 180°.
Een bokaal ontpitte kriekjes opwarmen, suiker, vanillesuiker en kaneel toevoegen. De saus wat indikken met maïzena.
Je kan er gewoon brood bij eten, maar ook aardappeltjes of rijst zijn er lekker bij.
Comfort food - part one
Om de miezerige, grijze dagen een beetje zonniger en warmer te maken, wordt er hier de laatste dagen veel comfort food gemaakt en gegeten.
Gisteren was het een overheerlijke minestrone (de foto is van internet geplukt, maar de mijne zag er ongeveer hetzelfde uit).
Gisteren was het een overheerlijke minestrone (de foto is van internet geplukt, maar de mijne zag er ongeveer hetzelfde uit).
Eerst twee uien en twee teentjes look in wat olijfolie fruiten. Twee à drie wortels in (halve) rondjes , twee raapjes, zo'n 150 gram groene boontjes en twee aardappelen in blokjes gesneden toevoegen. Een vijftal minuutjes stoven. Een courgette in blokjes gesneden erbij, water en bouillonblokjes toevoegen en een kwartiertje laten koken. Vier verse tomaten (ontveld en ontpit) in de soep en ik doe er dan ook een blik gepelde tomaten bij. Dan nog een bokaal witte bonen (van die hele grote) en nog een paar minuutjes laten koken. Wat gemalen peterselie toevoegen en bijkruiden naar smaak.
Met spekblokjes erin is de soep nog veel lekkerder, maar ik heb toch een beetje aan de (niet zo) slanke lijn gedacht. Je kan er natuurlijk alle restjes groenten in kwijt (paprika's, bonen, selder, prei,...) en ook een restje pasta of rijst smaakt er heerlijk in.
Opdienen met vers geraspte parmezaanse kaas en knapperig stokbrood. Hmmmmm......
vrijdag 25 januari 2008
Uitkijken naar
In chronologische volgorde:
- een gezellig etentje met twee goede vriendinnen
- de krokus-dansstage van Princess M.
- de kabouter Plop-show met Princess M. en vriendin P. met zoontje X. aka mijn future schoonzoon :)
- een wellness weekendje met Mister H. in Scheveningen
- een leuk dagje bij vrienden
- het optreden van Zucchero (als ik tenminste iemand vind die mee wilt!)
- een spelletjesavond (Kolonisten / Carcasonne) met vrienden
- het optreden van Ozark Henry
- het optreden van Kylie
- het balletkamp van Princess M. in juli aan zee (en de mama's mogen mee, olé!)
- een hele maand augustus aan het zeetje
- de verjaardag van Mister H., ik heb nu al iets heel leuks gepland. 't Is alleen zo moeilijk om nog zolang te zwijgen :(
- misschien nog tien dagen Kreta in september
- héél misschien twee maanden Seattle als Mister H. een cursus van 2 maanden aan zijn baas verkocht krijgt
- een nieuw huisje bouwen
Als ik het zo bekijk, gaat 2008 een leuk jaar worden!
- een gezellig etentje met twee goede vriendinnen
- de krokus-dansstage van Princess M.
- de kabouter Plop-show met Princess M. en vriendin P. met zoontje X. aka mijn future schoonzoon :)
- een wellness weekendje met Mister H. in Scheveningen
- een leuk dagje bij vrienden
- het optreden van Zucchero (als ik tenminste iemand vind die mee wilt!)
- een spelletjesavond (Kolonisten / Carcasonne) met vrienden
- het optreden van Ozark Henry
- het optreden van Kylie
- het balletkamp van Princess M. in juli aan zee (en de mama's mogen mee, olé!)
- een hele maand augustus aan het zeetje
- de verjaardag van Mister H., ik heb nu al iets heel leuks gepland. 't Is alleen zo moeilijk om nog zolang te zwijgen :(
- misschien nog tien dagen Kreta in september
- héél misschien twee maanden Seattle als Mister H. een cursus van 2 maanden aan zijn baas verkocht krijgt
- een nieuw huisje bouwen
Als ik het zo bekijk, gaat 2008 een leuk jaar worden!
Abonneren op:
Posts (Atom)
