Na een opwarming van bijna een uur, met haast onmenselijke buikspieroefeningen, was ik nog nét niet dood, dus over zelfvertrouwen dacht ik niet langer meer na. Overleven, overeind blijven, doorgaan was nu de boodschap. Nog twee uur te gaan... help!!!
Twee uur, twee liter water, vijf liter zweet en twee bloedende voeten later strompelde ik met mijn laatste krachten naar mijn auto. Alles deed pijn: het gaspedaal induwen, schakelen, in mijn achteruitkijkspiegel loeren.
Thuis aangekomen dook ik in een bad met jeneverbesolie - tegen pijnlijke gewrichten - en deed intussen het hele relaas aan Mister H. Maar waarom doe je daar dan aan mee als je zo moet afzien?, vroeg hij, terwijl hij vol afgrijnzen met gehavende voeten bekeek. Ach schat, dat begrijp jij toch niet., mompelde ik vermoeid.
En dames; begrijpen jullie het? Of niet?
Allé dan: een kleine visuele toelichting: dit was onze dansleraar!
6 opmerkingen:
Ik blijf het niet begrijpen! Half doodgaan voor een bink... over mijn lijk! (En bijna het jouwe ook)
Oh, het was eigenlijk ook wel leuk, hoor. Eens half doodgaan, je helemaal geven en 5.000 caloriëen verbruiken ;)
'k Was wel blij dat ik wat extra kilo's kwijt was; als ik die nog mee had moeten sleuren, was ik waarschijnlijk doodgevallen :))
Liever dansen en bijna doodgaan met zo'n knapperd dan op van die koele fitnesstoestellen!
Langs de ene kant heb ik spijt dat ik niet ben mee geweest maar langs de andere kant dan ook weer niet. Rara welke kant heeft geen spijt.
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Placa de Vídeo, I hope you enjoy. The address is http://placa-de-video.blogspot.com. A hug.
Een reactie posten